[Entry 12-----]
Felix’ POV:---
“1st stanza”
“Last day na niya,” sabi ko sa sarili ko habang naglalakad papuntang Tala Cemetery, “nasan na ba si Mhae?”
“Felix, magkasama ba kayo ni Mhae?”, tanung ng kapitbahay nila.
“Kanina ko pa po siya hinahanap, hindi ko rin siya maki..” di pa ko tapos magsalita, umalis na agad siya na may nakasimangot na mukha. Mukang kanina pa niya hinahanap si Mhae. Nasan na ba kasi un?
Lumihis na rin ako ng ruta. Bumalik ako sa bahay nina Mhae para tingnan kung naroon pa siya.
“Ate Nineng, nanjan po ba si Mhae?” tanong ko sa kapitbahay nina Mhae habang nagwawalis ng mga kalat sa tapat ng bahay nila.
“Wala siya rito, hindi niyo ba kasama?” sagot niya. -___________________- Magtatanong pa ba ko kung kasama namin? Adeks lang.
Di na ko sumagot. Umakyat na agad ako sa kwarto ni Mhae.
“M-mhae?”
*tok tok tok*
“Mhae? Andyan ka pa ba?”
*tok tok tok*
“Wala na siguro, nasan naman kaya ung babaeng yun?” Paalis na sana ako pero may narinig akong nagbuntong hininga.
*husssssssssssssssssshhh*
Itinapat ko ung tenga ko sa pinto niya - “Mhae? Alam kong nandyan ka. Pakibukas naman ung pinto please?”
“Umalis ka na. Samahan mo silang lahat don…” sagot ni Mhae na medyo umiiyak ung boses.
“Kailangan mong pumunta don, anu ka ba!”
“Para san? Para makita ng lahat kung gaano ako kaawa awa?” lumalakas ung pag-iyak niya kasabay ng boses niya. Sa pagkakakilala ko sa kanya, ayaw niyang pinagkakaawaan siya ng kung sinu-sino. Kung malungkot siya, ayaw niyang ipaalam sa iba, maliban sakin.
“Mhae…” I said coldly. “Kailangan mong makita ang mama mo sa huling pagkakataon.
Narinig ko muli ung pagbuntong-hininga niya.
*dug dug dug dug*
(yapak ng paa)
Binuksan niya ung pinto. At nakita ko siyang umaagos ang luha sa mukha niya. (parang lumalalim na mga salita ko xD)
Niyakap niya ko. Patuloy pa rin siyang umiiyak.
“Best, di ko kaya…huhuhu” she said. “di ko pa rin matanggap na wala na si mama…huhuhu”
I sobbed and said, “Keep strong Mhae. Di rin kaya ng mama mo na makita kang nahihirapan. Ano’ng silbi ng mag-bestfriends di ba? I can keep you in our house kahit malakas ka pang kumain.”
Inaalis na niya ang pagkakayakap sakin. (How sad) Ngumiti na rin siya at pinagpupunasan ang mga uhog…de, ang mga luha sa mukha niya.
“Tara na…” pag-aaya ko sa kanya. Sinarado na niya ung pintuan niya’t umalis na kami ng bahay.
“Super doper late na tayo best…” sabi ko. “kailangan natin ng sasakyan…”
Kumuha si Mhae ng susi. Binuksan niya ung garahe nila’t nakita ko ung motor ng papa niya. “Marunong ka ba mag-drive?” tanong niya sakin.
“Ah, eh…Hehehehe” napakamot na lang ako sa ulo. Tae, bakit ngayon pa? On training pa lang kasi ako eh! >___________________________<
“Gorabels!” sigaw ni Mhae habang nakayakap ulit sa kin.
