Hayat Gibi

Bölüm 5

Korku tüm bedenimi titretirken şimdi ne yapacağımı düşünüyordum.Bu mesajdan sonra evime gidemezdim.Burada da kalmam mümkün değildi.En azından günü içerdeki bay ukala ile geçirebilirdim.Tabii teklifi hala geçerliyse.

Sıkılgan adımlarla içeri yürüdüm.Bu kendini beğenmişe muhtaç olduğuma inanamıyorum.

"Noldu ne bu utangaçlık?'' dedi çapkın bir şekilde gülerek.

"Şey diyecektim.. Teklifin halâ geçerli ise sana bir şans verebilirim diye düşündüm."

"Sen mi şans vereceksin ben mi?" Ah! Biri şu çocugun kafasını koparıp köpek balıklarına yem edebilir mi acaba??

"Tamam boşver gitmeyelim"

"Pekala sen bana bir şans ver ve bugün seni mutlu etmeye çalışayım'' dedi gayet samimi bir şekilde gülümseyerek.Bu hoşuma gitti.Bana ilk defa böyle gülümsüyordu.

''Peki'' dedim bende samimi olmasını umduğum bir şekilde gülümsemeye çalışarak.

Sanırım kötü bir gülümsemem vardı.Çünkü önce kaşları şaşkınlıkla havalandı.Daha sonra yüzündeki gülümseme genişledi.

"Bana ilk defa gülümsüyorsun ve çok güzel bir gülümsemen var." dedi.

Şaşırma sırası şimdi bendeydi.Daha önce amacı benle yatmak olan erkeklerin dışında hiçbir erkek bana böyle birşey söylememişti. Ama durun bi saniye! O da düne kadar benimle yatmak istiyordu.Bunu hemen unutacağımı sanıyorsa büyük hayal kırıklığına uğrayacak.

"Zengin bir ukala gibi davranmayı kesersen belki daha çok gülümserim" dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Hayat..Ben..Dün gece için üzgünüm gerçekten.''

''Sorun değil.Ben fahişenin tekiyim unuttun mu? Alışkınım böyle şeylere."

Bana söylediği şeyleri onun yüzüne vurmak hoşuma gitmişti.Ona saygı duymak zorunda değilim.Tam olarak patronum bile sayılmaz.

Söylediklerim sinirlerini bozmuş olacak ki kaşları hafifçe çatıldı.Ama hemen sonra pişmanlık yüzüne nakış gibi işlendi.

''Her insan hata yapar Hayat.Evet düne kadar tek amacım seni düzmekti ama artık seni tanımak istiyorum.Dün gece neden ağladığını bilmek istiyorum.Senin içini bilmek istiyorum.''

''Üzgünüm ama istemekle kalacaksın o halde Poyraz."

Söylediklerime bozulsada birşey söylemedi.Çünkü haklı olduğumu biliyordu.Bana azıcık iyi davrandı diye bir erkeğe hemen güvenecek halim yok.

''Neyse bunları sonra konuşalım hadi hazırlan ben içerdeyim.''

''Nereye gideceğiz?''

''Orası bana kalsın.Benimde sırlarım olmalı değil mi?'' deyip göz kırptı ve odadan çıktı.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Poyraz'dan;

Dün gece onu öyle ağlarken görünce kalbimin tam ortasında birşey hissettim.Ne olduğunu bilmiyorum.Ama büyülenmiş gibiyim.Belki sadece onun sırlarını merak ettiğim içindir.Bu aşk değil.Çünkü Poyraz Arsoy asla aşık olmaz.Asla..

İçerde oturmuş televizyon izlerken yan tarafımda hissettiğim hareketlilikle oraya doğru döndüm.Dün giydiği kıyafetler üzerindeydi.

''Şey..Kıyafetlerim evde de'' dedi sıkılgan bir şekilde.

''Tamam evine uğrarız sorun değil''

''Olmaz!'' diye çıkıştı.Bu tepkisine anlam veremedim.