Sen Çal Kapımı 🤍 [TAMAMLANDI]

Bölüm 6 🌻

Serkan'da

Sabah olmuştu, kalkıp sporumu yaptım. Tam evden çıkarken gözüm mutfak masasında ki tokaya takıldı.
Dün eve geldiğimizde Eda düşürmüş olmalı. Cebime koyup evden çıktım. Şirkete gittiğimde daha gelmemişti. Merak edip Melek'i çağırdım.

S:Melek, Eda Hanım nerede?

M:Eda Hanım nerede bilmiyorum. Normalde biz beraber gelirdik ama bu gün ben ondan önce çıktım.

S:Tamam, gelince odama uğrasın lütfen.

Meraklanmaya başladım. Acaba bir şey mi olmuştu? Aradım açmadı da... Evine mi gidip baksaydım? Neyse ya, yarım saate gelmezse gider bakarım.

Yarım saat sonra

Hala niye gelmedi ya? Yok ben gidiyorum. Hızlıca evine gittim. Kapıyı çaldım. Açan da olmadı. Arka kapıya gittim. Orası camdı içerisi gözüküyordu.

S:Eda! Evde misin! Edaa!

Eda'dan

Kapı hızlı hızlı çalıyordu. Hemen aşağıya inip ne olduğuna baktım. Serkan? Onun burada ne işi var? Hemen gidip kapıyı açtım.

E: Serkan, bir şey mi oldu?

S: Telefonlarını niye açmadın? Herkes çok merak etti seni.

E:ya, ben duşa girdim. Telefonum da içeride kalmıştı. Bu gün şirkete gelmeyecektim ben... Melek- yaa, ona söylemeyi unuttum! Özür dilerim.

S:tamam önemli değil.

Dedi ve şirketi aradı. Beni çok merak etmişti. Sonra içeri davet ettim.

E: çay koymamı ister misin?

S: çay? Normalde pek sevmem ama içebilirim.

E:Tamam. Adam sırf ben yapıyorum diye çay içecekti. Ah Serkan, bayıldım sana! Çayı koydum ve bardağı verdim. Masam yüksek olduğu için bar tabureleri vardı. Onlara oturduk.

S:Eline sağlık.

E:Afiyet olsun.

S: neden bu gün gelmiyorsun? Ayın 12'si, özel bir gün de değil.

E:Evet, şey ya... Bu gün anne ve babamın ölüm yıldönümü. Onun için pek evden çıkmak istemedim.

S:ya, b-ben çok özür dilerim. Bilmiyordum...

Sorduğum bu soru onu çok üzmüştü. Yanlız hissetmemesi için korka korka elini tuttum. O da bir şey demedi. Konuşmaya başladı ;

E: onlar ben çok küçükken öldüler... Trafik kazasında kaybetmişiz. Ablam 9 yaşındaydı o daha çok hatırlıyor annemleri... Ama ben 6 yaşında falandım... O yüzden fotoğraflardan biliyorum sadece.

S:hmm, anladım. Çok üzüldüm, başın sağolsun.

Kafasını sallayıp üzgün üzgün başını eğdi. Elimi yüzüne götürüp bana bakmasını sağladım. Gözünden 2 damla yaş süzülüyordu. Elimle göz yaşlarını silip yüzünü iki avucumun içine aldım.

S:çok zor bir şey, biliyorum. Onlar şuan yanında olmayabilir ama, ben varım. Gamze var, Caner, halan... Arkadaşların var. Onlar da senin yanın da bende... Üzülme lütfen.

E:Tamam teşekkür ederim...

Dedim ve bir anda sarıldım, o da bana sarıldı... Böylesine üzüldüğüm bir günde bana iyi hissettirmişti...