Bölüm 35 🌻

1.3K 119 17
                                    

Eda'dan

Günler sonra evimize gelebilmiştik.. Kızların mesajları yüzümde kocaman bir gülümsemeye sebep oldu... Zeynep göğsümde uyuyordu, Serkan ise otururken kafasını koltuğa koymuş, hayran hayran Zeynep'e bakıyordu... Bu adam nasıl böyle güzel bir baba olabilir? 🥺 Sessiz sessiz konuşmaya başladık.

E:Serkan?

S:Hı?

E:Neden öyle bakıyorsun Zeynep'e?

S:Hayallerimdekinden daha güzel..

E:Ne? 🥺

Sean böyle diyince ağlamaya başladım... Hayallerindekinden daha güzelmiş... Daha önce hayal etmiş yani... Serkan gibi bir robottan beklentimi düşük tuttuğum için böyle geliyor ama söylediği şey o kadar tatlıydı ki.. Serkan ne olduğunu anlamak için kafasını kaldırdı.. Bende göz yaşlarımı silmeye başladım.. Elini yüzüme koydu..

S:Eda, iyi misin bebeğim?

E:Sen öyle dedin ya... Duygulandım 😭

S:😂

Serkan gülmeye başladı. Zeynep'i kucağına verip dikkatlice ayağa kalktım. Serkan da Zeynep'i göğsüne yatırdı poposuna yavaşça vurarak tekrar uykuya damlasını sağladı.. Elimi yüzümü yıkayıp geri döndüğümde ikisi de orada yoktu.. Yatak odasına çıktım. Tabii ki oradaydılar.. Zeynep'i beşiğe yatırmış, elini tutması için beşiğin içine elini uzatmıştı.

S:Olmadı mı acaba böyle? Zeynep, rahat mısın babacığım?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

S:Olmadı mı acaba böyle? Zeynep, rahat mısın babacığım?

E:Rahat bence... Hatta elini bile çekebilirsin.

S:Yok ya... Elim dursun... Sen gel yanıma istersen çok ayakta durma.. Hatta biraz yat uyu.. Zaten ben ayaktayım.

E:çok iyi olur biliyor musun? O kadar yoruldum ki..

S:Gel yat hadi.. Ben Zeynep'in yanındayım.

Ben gidip yattım. Birkaç saat sonra ağlama sesine uyandım.. Kafamı çevirince Serkan yatağa sırt üstü uzanmış, kızını göğsüne koymuş öylece uyuyordu.. Bir de bana diyor yorgunsun diye... O uyanmasın diye Zeynep'i kendi kucağıma alıp emzirmeye başladım..

Ertesi gün

Tabii ki günün mesaisi erken başlamıştı... Serkan tüm evi bebek sussun diye kırk kere turladı. Kahvaltı yapmaya bile zaman bulamadık... Zeynep'i ben aldım, yarım bıraktığım kahvaltı hazırlığını Serkan devir aldı.. Çok geçmeden "Kahvaltı Hazır!" diye seslenip bizi yanına çağırdı. Ağır adımlarla mutfağa geldim. Zeynep'i kucağıma yatırıp yemeğe başladım. Serkan ben yemek yerken Zeynep'i kucağından aldı.

S:Sen yap kahvaltını.. Ben sonra yaparım.. Zaten uyuyor şuan..

E:Tamam teşekkür ederim 🥺

Sen Çal Kapımı 🤍 [TAMAMLANDI] Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin