The Sapphire Sky

Chapter 18

"Please move back in the house." pagpupumilit ni Cyan sa akin. "I have been so lonely in there for that past years."

Umiling ako sa kaniya. "Hindi nga pwede. Kung duon ako titira, walang tao ang bahay."

Humaba ang nguso ni Cyan at iniyakap ang braso ko. "Edi duon ako titira sa bahay niyo."

"Paano naman ang bahay mo duon?" kunot nuo kong tanong.

He smiles sweetly at me. "We can sell it or give it to those who needs a house."

That's a good idea. Pero baka hindi pumayag ang magulang niya dahil hindi naman amin ang perang ginamit sa pagpatayo ng bahay. 

"Baka papagalitan ka ni tito." sagot ko habang inaayos ang mga papeles sa itaas ng lamesa ko.

Andito kami ngayon sa loob ng opisina ko sa law firm. Ang loko ay andito na naman para tumambay. Parang hindi lang busy sa ospital. Masyado atang inaabuso ang pagiging may-ari ng ospital.

Ngumisi siya sa akin. "That is something they can't do. I own the house before we even got married, sugar."

Hindi makapaniwalang napatingin ako kay Cyan. Malaki ang mga mata na nagtatanong sa kaniya.

"Pinagsasabi mo diyan?" kunot nuong tanong ko sa kay Cyan na malaki lang ang ngiti.

"I'm saying that the house is ours." Cyan's hand stretched to hold my hands. "The house was made because I hate seeing dad's face."

"Nagpatayo ka ng bahay dahil lang na ayaw mong makita ang pagmumukha nang papa mo?" mas lalong lumaki ang mga mata ko.

Cyan rolled his eyes on me like my reaction was over the edge.

"Tinagalog mo lang ang sabi ko." I glared at him and he raised his arms in the air, sureendering. "I got my reasons, okay?"

Tinaasan ko siya ng kilay. "And what is your reason?"

Huminga siya ng malalim. "Should I tell you the whole story?"

"Yes you should." masungit kong sagot.

"Okay." parang napipilitan niyang turan. "Once upon a time-"

Hindi ko pinatapos ang sasabihin niya at ipinahid ang aking palad sa mukha niya patagilid.

"Not with the once upon a time thing, Cyan." masamang tinignan ko siya.

Sumimangot naman siya sa akin. "I wa just joking."

"Magseryoso ka kasi." turan ko.

"Seryoso naman ako sa iyo ah." he wiggled his brows at me.

"Wala kang kwentang kausap." ani ko at sumandal sa aking upuan.

He touched his chest and made face. "Parang ikaw meron."

"Magkuwento ka nalang." natatawang ani ko.

"Eto na nga." nirolyohan niya ako ng mga mata. "My father has always wanted me to follow his path. Noon pa man ay ayaw ko na talaga na mapasok sa gulo ng politiko. Nang nagapply ako sa medical school ay grabe talaga ang galit ni Dad sa akin 'nun kaya naglayas ako ng bahay. Sabi ni Dad sa akin n kapag may narinig siyang isang pagkakamali ko na dudungis sa pangalan niya ay pababalikin niya ako sa bahay. Kaya nagsumikap akong magpatayo ng sariling bahay para hindi na ako makabalik duon. Luckily I got in as a scholar in the medical school that I applied to.

Huming siya ng malalim bago nagpatuloy. "Kumuha ako ng kahit anong racket para sa pangtustos ko sa sarili. Hiyang hiya pa talaga ako sa mga kaibigan ko dahil nakikiligo ako sa mga bahay nila dahil sa sasakyan ko lang ako natutulog. Pitong taon kong pinaghirapan na makapagpatayo ng bahay para sa sarili ko."