NEFES

1. Terk Ediliş

Merhaba, dört beş sene önce Wattpadde kitap yazmaya başladığımda henüz çok küçük olduğumu anlayamamıştım ancak şu an bir kitap yazmak için yeterince olgun olduğumu düşünüyorum.

Belki bilenleriniz vardır, Eziğin Değişimi kitabımı yazıp bitireli çok oldu. Çok sevilen bi kitaptı ve benim ilk eserimdi. Umarım bu kitap da en az onun kadar başarılı olur.

Kitabı okumaya başlama tarihinizi lütfen buraya bırakın.😘

İyi okumalar❤️

***

-Poyraz'ın ağzından

***

      "Sevgili Poyraz,
    Nasıl veya nerden başlayacağımı bilmediğim bu satırlara yazdığım her kelimede affına sığınıyorum. Zaten ben hep böyle olmadım mı? Olur olmadık yerde hata yapıp küserdim hemen sonrasında pişman olurdum. Sen ise her seferinde bana kıyamaz, affederdin beni. Ancak bu sefer her şey çok farklı. Artık çocukluğumuzda yaptığımız hatalar kadar kolay değil hayat.

Her şey farklı farklı olmasına da, ben yine bildiğin benim hiç değişmedim. Her zaman olduğu gibi seni yüz üstü bırakıyorum. Artık yapamıyorum Poyraz, sana olan saygım ve sevgim beni burda tutmaya yetmiyor boğuluyorum sanki nefes alamıyorum.

Hiçbir zaman senin hayallerindeki gibi bir evliliğimizin olmayacağını daha en başından biliyordum ben. Ama o kadar genç ve deneyimsizdik ki ne sen anladın ne de ben sana söylemeye cesaret edebildim. Sana yaşattığım tüm hayal kırıklıkları için beni affet Poyraz'ım. Ne sana layık bir eş olabildim ne de oğlumuza layık bir anne.

Seni geride bırakarak oğlumuzu da bırakıyorum farkındayım. Senden tek ricam oğlumuzun beni böyle hatırlamasına izin verme, annen öldü de ona. Çünkü yapamıyorum artık, bu evde bu şehirde bu ülkede kalmaya takatim kalmadı. Seni yüz üstü bıraktığım için özür dilerim  aşkım... Kendine ve oğlumuza iyi bak. Ben ona iyi bir anne olamadım sen hem baba hem anne ol.

Boşanma konusu için avukatıma telefonunu verdim. Bu süreçte biz görüşmeyelim, kolayca bitirelim.

-Hülya"

***

Belki de yirminci kez okuduğum satırlarla birlikte sanki ilk defa okuyormuşum gibi kalbim sıkıştı. Kalbimde bir şeyler oluyordu adlandıramadığım, üstüne gitmekten kaçındığım. Yanaklarım göz yaşlarımın esiri olmaktan kurtulmuştu ancak çok gerginlerdi. Şakaklarımdaki  ağrı, kulağımdaki  çınlama, parmaklarımdaki  titreme uzun süredir geçmiyordu. Ne yapacağımı kimi arayacağımı veya bu işi nasıl çözeceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Sessizce oturduğum yerden kalktım ve salonda volta atmaya başladım. Hülya'nın sadece bir mektup bırakarak çekip gitmesi, her şeyini arkada bırakması beni yıkmıştı. Evet, o her zaman asi ve söz dinlemez biri olmuştu ancak bir senelik evliliğimizi ve beş senelik ilişkimizi sadece bir mektupla bitirecek kadar da gaddar biri olamazdı. Yıllarımızı geçirmiştik birlikte. Birlikte gülmüş, birlikte ağlamıştık. Paramız olmadığında birlikte aç kalmış hiçbir zaman pes etmemiştik ve birbirimizi yalnız bırakmamıştık.

Beni ve oğlumuzu bırakıp çekip gitmesine inanmak istemiyordum. Defalarca aramama rağmen telefonunu açmamış en sonunda da hattını kapatmıştı. Nerde olduğu veya ne yaptığı hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve korkuyordum. Hülya'yı sormak için arayabileceğim bir ailesi yoktu, çocukken ikisini de kaybetmişti o. Onun annesi de ben olmuştum babası da. Şimdi oğlumuza hem annelik hem babalık yapmamı istiyordu benden.