We Found Love (Short Story)

19

_____

"You bitch! Ahas ka!"

Kagagaling ko lang sa eskwelehan tapos eto makikita ko?

My father was kissing another girl. While my Mom is just watching them.

Ang dami ko nang problema.

"Bakit mo nagawa yun?! Bakit?!"

Kahit anong iyak ko. Wala. Wala silang pake.

"Mom?! What happened?!"

My Mom is staring at me without any emotions written on her face.

"Just shut up, Sapph"

Parang binuhusan ako ng malamig na yelo. Bakit?

"Mom! Anak mo ako!"

"Hindi kita anak! Demonyo ka! Bakit mo nagawa yun?!"

Ano? Bakit? Pati ang nanay ko hindi naniniwala sa akin? Mababaliw na ata ako. Ano ang gagawin ko?

"Mom?! Pati ba ikaw hindi maniniwala sa akin? Maniwala ka sakin hindi ko kayang gawin yun!"

"Tumahimik ka. Ilalagay ka namin sa Mental Hospital. Nababaliw kana, Sapphire."

"Wag! Wag! Hindi ako baliw! Mom please maniwala ka sa akin!"

Sigaw ako ng sigaw. Pero wala silang pakielam.

"Anong pakiramdam? Makapatay ng isang kaibigan?"

Hindi. Hindi. I tried everything. Pero wala.

"Hindi. I tried. Please believe me."

Sinampal ako ni Jane. No. Hindi. Hindi ko sinasadya.

"Maniwala kayo. Please."

Sinabunutan nila ako. Kahit anong iyak ko. Wala.

Tinarato ko silang kaibigan. Nandiyan ako sakanila kapag may kailangan sila. Pero hindi sila naniniwala sakin.

"Please"

Lumuhod na ako. Pero hindi pa rin sila naniniwala.

"Wag kayong lalapit kay Sapphire. Nababaliw na yan. Ang alam ko ipapadala yan sa mental hospital."

"Sino ba yan? Hindi ko na kilala yan"

"Sapph, I can't do it anymore. Pagod na ako. Walang may kasalanan sa kung ano man ang mangyayari. Mahal ko kayo lahat. Tandaan niyo yan."

But it's too late. She took her own life. I was so devastated.

Maybe.. just maybe. Kung napaaga lang ang dating ko. Kung nilakad ko nalang ang traffic. Just maybe. Nandito pa rin siya.

My friend. My best friend. My one and only friend. Took her own life.

And it was all my fault. It was too late.

_____