So this is love?

"13„

— Y/N's POV —

Δεν αισθάνομαι καθόλου καλα, θέλω να με ανοίξει η γη και να με καταπιεί..

Πως τόλμησε να μου το κάνει αυτό; Πως μπόρεσε ; Εδειχνε πως όντως με ήθελε. Του δόθηκα, του εδωσα οτι είχα και δεν είχα..

Δεν τον πιστεύω..

Ήθελα να τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια αλλα αποφάσισα να φύγω γρηγορα από κοντά του και έτρεξα κατευθείαν προς το δωμάτιο μου.

Επειδή ήθελα να έχω την ησυχία μου ζήτησα από τον καθηγητή Snape να με δώσει ένα δικό μου δωμάτιο για να μην στεναχωρώ και την Pansy.

Συμφώνησε αλλα η Pansy νομίζω θύμωσε με την απόφαση μου, πήρα τα πράγματα μου από το δωμάτιο και μεταφέρθηκα στο καινούργιο μου δωμάτιο.

Ήταν πολύ μεγάλο, λογικά επειδή ήμουν μόνη και ήταν αρκετά ψηλά. Είχα μια παρά πολύ ωραια θεα από το παράθυρο. Το μόνο κακό που έχει είναι πως είναι σχεδόν δίπλα στου Draco αλλα δεν με ενδιαφέρει πλέον, μάλλον δεν πρέπει να με ενδιαφέρει.

Με πλήγωσε, με εξαπάτησε με το χειρότερο τρόπο. Έπαιξε με τα συναισθήματα μου που στην αρχή δεν ήξερα πως είχα. Με έκανε αδύναμη, δεν μπορώ να νιώσω την εξουσία που είχα τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είμαι το κακό κορίτσι που γνώρισε το Hogwarts. Είμαι αρκετά στεναχωρημένη με οτι έχει συμβεί και πιο πολύ με τον Draco.

Δεν έπρεπε ποτέ να του δοθώ, δεν μου αξιζε καν να με μεταχειριστούν με αυτόν τον τρόπο. Ο Riddle καλύτερα θα μου φερόταν...

Πρέπει να ξεχαστω αλλα δεν μπορούσα, καθόμουν και κοιτουσα έξω τα παιδιά και ζηλευα επειδή τους εβλεπα χαρούμενους κάτι που σίγουρα δεν είμαι αυτήν την στιγμή

[...]

Έχω δυο εβδομάδες να βγω από το δωμάτιο μου, δεν τρωω, δεν μιλάω με κανέναν ούτε καν κοιμαμαι. Αισθάνομαι άρρωστη, δυστυχισμένη, αχρηστη. Οτι λέει η μαμά μου είναι αλήθεια, η Lily είναι καλύτερη, είναι ομορφότερη, πιο αδύνατη και πρέπει μόνο αυτή να είναι μια Blossom..

Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα μετά από τόσο καιρό, σηκώθηκα και την άνοιξα

"Blaise;" Ρώτησα με απορία
"Παναγία μου, πως είσαι έτσι; Ποσό καιρό έχεις να κατέβεις κάτω για να φας; Ούτε στα μαθήματα εμφανίζεσαι. Τι έχεις;" Με ρώτησε και με αγκάλιασε σφιχτά

"Απλά δεν έχω ορεξη και είπα να αδυνατήσω, όσο για τα μαθήματα δεν με νοιαζει μου τα δίνει ο Snape" είπα και έφυγα από την αγκαλιά

Ήθελα να μείνω μόνη, ήθελα να πεθάνω, δεν μπορούσε κανένας να με κάνει να αισθανθώ καλύτερα. Μόνο ο Draco θα μπορούσε αλλα πάει κι αυτός, έφυγε πιο γρηγορα από οτι πίστευα.

Δεν ειμαι δραματική, αλλα ήξερα πως δεν θα διαρκούσε και πολύ..

"Μην με λες ψέμματα εμένα" με είπε ο Blaise
"Δεν σε λέω, σε παρακαλώ φύγε θέλω να μείνω μόνη" είπα και τον έδειξα την πόρτα
"Είσαι 2 εβδομάδες μόνη σου Y/n και δεν ανοίγεσαι, ούτε καν σε εμένα που είμαστε σαν αδέλφια.." είπε λυπημένα αλλα δεν είχα ορεξη να ασχοληθω

"Συγνώμη αλλα σε είπα είμαι καλα απλά δεν έχω ορεξη, άμα είχα κάτι θα στο έλεγα, φύγε τώρα σε παρακαλώ" τον είπα και αυτός έσκισε το κεφάλι του και βγήκε αργά έξω από το δωμάτιο

Έκλεισα την πόρτα και ξανα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου

— Draco's POV —

Έχω να την δω δυο ολόκληρες εβδομάδες, ούτε στα μαθήματα έρχεται, ούτε την έχω να δει να έρχεται να φάει.

Έμαθα πως άλλαξε και δωμάτιο και η Pansy έχει θυμώσει παρά πολύ μαζί της..

Θέλω να μάθω τι κάνει, πως είναι...

Αλλα σίγουρα δεν θα θέλει να με δει, ούτε καν να με ακούσει. Μακάρι να μπορούσα να την πω πως ακριβώς αισθάνομαι και πως οτι είπα ήταν ένα τεράστιο ψέμα για να την απομακρύνω για το καλό της.

Δεν μπορώ να την κοιταξω στα μάτια πλέον, νιώθω πως έκανα το χειρότερο λάθος της ζωής μου, έπρεπε να της πω την αλήθεια. Είμαι σίγουρος πως δεν θα την πείραζε και θα με βοηθούσε αλλα φοβόμουν τον πατέρα μου, ακόμα τον φοβάμαι.

Το δωμάτιο της είναι δίπλα με το δικό μου σχεδόν αλλα δεν μπορώ να πάω γιατί δεν είμαι έτοιμος να την δω και άμα το μάθει ο Riddle ολα καταστράφηκαν

Εκεί που περπατούσα στον διάδρομο κάποιος με άρπαξε και με έβαλε σε μια αίθουσα

"Καθηγητή Snape;" Τον ρώτησα και με έκανε νόημα να μην μιλάω
"Πες μου Malfoy εσυ φταις για την κατάθλιψη της Y/N; Ξέρεις πως την λατρευω σαν κόρη μου..αν μάθω πως εμπλέκεται και η μουρη σου για την ψυχολογία της θα σε σκοτώσω εγώ ο ίδιος ακόμα κι αν είσαι ο εκλεχτός για την δουλειά" με είπε και τότε άρχισα να τρέμω

Είμαι σίγουρος πως εγώ φταίω για την κατάσταση που βρίσκεται αλλα δεν μπορούσα να κάνω κάτι..

"Πιστεύω πως φταίω καθηγητά αλλα μου ζητήθηκε να την αφήσω..δεν το επέλεξα εγώ." Είπα και τότε πήγε να με βαρέσει με το βιβλίο αλλα κάποιος μπήκε μέσα στην τάξη

"Κυριε Potter τι έκπληξη" είπε ο καθηγητής

Έφτιαξα το πουκάμισο μου και κοίταξα με αηδία τον Pottah...