მეორე დღე
ჯონგუკი უყურებდა ჯიმინს როგორ ეძინა ,ჯიმინი ულამაზესი იყო ,მას შეძლი მთელი დღე ყურებინა .მის წინ არსებული სილამაზისთვს.
-მე მაშტერდებოდი?
-რათქმაუნდა აბა როგორ მოვწყვეტ თვალს ჩემს წინ არსებულ სილამაზეს.
ჯიმინმა დაიმორცხვა ამის მოსმენისას
-მოიცა შენ რა ახლა გრცხვენია,რაღაც გუშინ არ გეტყობოდა სიმორცხვე .
-მოკეტე ,ნუ მარცხვენ .
-კარგი ხო ახლა როგორ ხარ ?აბა შევძელი შენი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება .
ჯიმინს არაფერი უთქვამს ,საბანი გადაიფარა და ცდულობდა მისი აწითლებული სახე დაემალა.
-ჯონგუკ ეს სახლი შენია ?
-კი აქ იშვიათად მოვდივარ ხოლმე, თუ გინდა ჩვენ შეგვიძლია დავრჩეთ რამდენიმე დღე აქ , ბავშვები რამეს მოიფიქრებენ და ეტყვიან მამაშენს.
-არა ჯობია დავბრუნდეთ,თანაც უნდა მოვიფიქრო მამაჩემს რა ვუთხრა .
-იუნგიმ თქვა რომ,მან მამაშენს უთხრა სასეირნოდ გავედით და გვიანობამდე არ დავბრუნდებოდით, და ჩვენც ვუთხრათ რომ გვიან მივედით ,ახლა კი ჯობია წავიდეთ სანამ ადრეა .
-მისმინე ჯიმინ შენნ ხომ არ ნანობ მომხდარს?
ჯონგუკმა არ იცოდა რას იზამდა თუ პასუხი დადებითი იქნებოდა.
-არა მე არ ვნანობ არაფერს გუკ ,რადგან მიყვარხარ.
რეზერვაციაში
-ჯინ ის ორი სულელი სად დაიკარგა ვინმე მეტყვით ?
-მე საიდან უნდა ვიცოდე იუნგი .
-არ ვიცი ჯიმინს არაფერი უთქვამს .
თანაც ჯონგუკმა შენ დაგირეკა და არა მე.
-ხო მაგრამ მას კონკრეტული არაფერი უთქვამს, თქვა რომ ჯიმინთან ერთად მიდიოდა სადღაც და უბრალოდ რამე მოგვეფიქრებინ ა რადგან მთელი ღამე არ დაბრუნდებოდნენ.
YOU ARE READING
Pain called love
Werewolfცხოვრება რთულია......ვიღაცას ვკარგავთ ვიღაცას ვპოულობთ,მთავარია ერთმანეთის სიყვარული.
