ჯიმინი ახალი გაღვიძებული იყო,საწოლს გვერდით,ხელი მოუსვა რომ გუკის სხეული ,ეპოვა თუმცა როდესაც სიცარიელე იგძნო მაშინვე წამოვარდა ლოგინიდან.
ცოტა აკლდა ტირილამდე,ნუთუ გუკი წავიდა და დატოვა მიატოვა,გძნობდა როგორ იზდებოდა ორგანიზმში ,შიში პანიკა,იმის რომ ჯონგუკი დატოვებდა.
უკვე ცრემლები მოსდიოდა და ქვევით აპირებდა ჩასვლას მის მოსაძებნად ,როდესაც კარები გაიღო,და მისი გუკი გამოჩნდა.
წამში გადაუარა ყველა გძნობამ ახლა მხოლოდ ის უნდოდა რომ ჩახუტებოდა და მისი ალფის ალერსი მიეღო.
-პატარავ უკვე გაიღვიძე?!მე ქვევით ვიყავი სულ ცოტახნით.
-გუკ შენ ხომ დამპირდი რომ არ დამტოვებდი ,დამპირდი შენ დამპირდი .
ჯიმინის ცრემლები უსველებდა გულს ჯონგუკს.
-პატარავ შემომხთდე და დამშვიდი კარგი ,აქ ვარ შენს გვერდით,არსად წავსულვარ და არც წავალ.
ჯონგუკს გულს უკლავდა ომეგას ათრთოლებული ტუჩები,და ტირილისგან ჩაწითლებული თვალები.
-არა შენ დამტოვებ, აბა ჩემნაირი ომეგა ვის რაში ენდომება.
-ჯიმინ ეს მეორედ აღარ გაიმეორო გესმის,შენ შესანიშნავი ხარ ,ჩემი პატარა იდეალური ომეგა ხარ ,რომელიც მხოლოდ ჩემია.
და გთხოვ რომ იმის გამო რომ ბავშვი ვერ შევინარჩუნეთ ,ნუ იფიქრებ რომ მიგატოვებ და უარგყოფ .
ჯიმინი ტიროდა და ჯონგუკს აშტერდებოდა თვალებში .
არცერთს ბევრი აღარ უფიქრია და უსაუბრია არც იყო სიტყვები საჭირო,ისე მიზიდა ჯიმინი გუკმა და მის მკლავებში მოიქცია,ერთმანეთს კოცნიდნენ ,თითქოს ამ კოცნაში ყველაფერს აქსოვდნენ.
-ჯიმინ შენ თუ მზად არ ხარ გავჩერდები...ხომ იცი რომ შემიძლია.
-არა გუკ მინდიხარ ,მჭირდები ახლავე გთხოვ .
გუკს მეტი არ უფიქრია ისე დაეწაფა,ჯიმინის მარწყვის ტუჩებს და ცდილობდა ყველგან ეკოცნა ყველგან მიწვდომოდა .
YOU ARE READING
Pain called love
Wilkołakiცხოვრება რთულია......ვიღაცას ვკარგავთ ვიღაცას ვპოულობთ,მთავარია ერთმანეთის სიყვარული.
