მეორე დილას ორივე ჩახუტებულებს გაეღვიძათ,არცეთი არ არღვევდა სიჩუმეს რადგან ასე კარგად იყვნენ.
ბოლოს ჯონგუკმა დარღვია სიჩუმე.
-პატარავ დღეს რაღაც საქმე გვაქვს ბიჭებს ,და გვიან დავბრუნდებით.
ჯიმინს რომ ცოდნოდა სად მიდიოდა ,ჯონგუკი ალბათ არაფრის დიდებით არ გაუშვებდა,განა ვის ენდომებოდა თავისი ალფის სიცოცხლეს აულ ცოტა საქმეც კი დამუქრებოდა.
-სად?
ჯიმინს აინტერესებდა ბიჭები ,სად აპირებდნენ წასვლას.
-ჩვენ რაღაც პატარა საქმე გვაქვს...
ჯონგუკს ჩაეღიმა მაგრამ ეს ჯიმინს არ შეუმჩნევია,რადგან ხვდებოდა რას ფიქრობდა ჯიმინი და საითკენ მიყავდა საუბარი.
-ამმმ...და შეილება მეც წამოვიდე...
-არა მაგრამ,დამერწმუნე რასაც შენ ფიქრობ იქ არ მივდივართ ,პატარავ.
ჯონგუკი ღილილს ვერ იკავებდა ომეგას ასეთი აშკარა ეჭვიანობის გამო,ჯიმინს კი მისი ღიმილი ნერვებს უშლიდა.
-მაშინ რატომ არ მეუბნები სად მიდიხარ???
ჯიმინმა ლეკვის თვალებით შეხედა გუკს ეგონა ეს გაჭრიდა .
-მე რაღაც საქმე მაქვს ,და ხო არ ჩვენ არ მივდივართ გასართობად ომეგებთან,სტრიპტიზ ბარში,ან ვინმე სხვა ნებისმიერ ომეგასთან.
ასე რომ ნუ ეჭვიანობ ხომ იცი რომ დედამიწის ზურგზე ყველას მირჩევნიხარ .
ჯიმინმა ლოყებ დაბუშტული ,შეხედა და თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად.
-....ამ არც კი გაბედო და არც გაიფიქრო ჩემი ღალატი.თორემ ჩემი ხელით ამოგლეჯ გულს გუკ.
ჯიმინი ჯერ კიდევ ცდილობდა გაეგო სად აპირებდა წასვლას გუკი თუმცა ამაოდ.
-შეხედეთ ერთი როგორი ფიცხი ომეგა მყოლია.
ჯონგუკმა ჯიმინს შუბლზე აკოცა და თან იცინოდა.
YOU ARE READING
Pain called love
Manusia Serigalaცხოვრება რთულია......ვიღაცას ვკარგავთ ვიღაცას ვპოულობთ,მთავარია ერთმანეთის სიყვარული.
