Zakończona✔
Dwa różne życia, które nigdy nie mogły połączyć się w świetle prawdziwych uczuć.
Jungkook nigdy nie sądził, że życie pociągnie go w cień zemsty, a
pragnął tylko sprawiedliwości.
Nie sądził, że droga do zemsty będzie tak trudna, kiedy st...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dwójka przyjaciół siedziała w kabinie toaletowej, gdzie Jimin starał się podnieść na duchu Taehyunga, który próbował wyrządzić sobie krzywdę. Jimin głaskał go po plecach, gdy ten cały czas miał wtuloną twarz w jego pierś i wypłakiwał swoje smutki i żale, które miał do własnego ojca. Słowa chłopaka przyprawiły Jimina o gęsią skórkę, obawiając się o to, co stało się w przeszłości jego przyjaciela. Gdy chciał otworzyć już swoje usta, by coś powiedzieć, obydwoje usłyszeli pukanie do wszystkich kabin, przez co Jimin zmuszony był odsunąć od siebie Tae i uchylić lekko drzwi, gdzie mógł zobaczyć zdenerwowanego Seokjina.
- Tutaj jesteśmy - powiedział w stronę Seokjina, który słysząc Jimina szybko do nich podszedł.
- Wszystko z nim w porządku? - zapytał, patrząc z zatroskaniem na bladą twarz Kima.
- Jestem świadomy, Seokjin - burknął Taehyung, który otarł rękawem niezranionej ręki swoje policzki.
- Coś ci nie wierzę. Gdybyś był świadomy, nigdy byś sobie tego nie zrobił - rzekł z powagą w głosie. - Jedziemy do szpitala w tej chwili. Pewnie będzie trzeba to zszyć - powiedział, starając się być głową tej operacji, gdyż Jimin widokiem samej krwi był, jak obłąkana dusza.
- Nie chcę - pokręcił szybko głową.
- Ale muszą ci to zszyć, bo to dość otwarta rana - powiedział ze zmartwieniem Jimin. - To, że zatamowaliśmy krwawienie, nie znaczy, że to pomoże - dodał z powagą w oczach.
- Chcę jechać do mojego ojca - powiedział z powagą w oczach.
- Nie! - dwójka krzyknęła równo.
- Kiedy pojedziesz do twojego ojca, to on z pewnością ciebie zdominuje, a ty mu ulegniesz - rzekł Seokjin pokręcając głową.
- Ta książka, którą chce wydać, może być tylko powodem, aby cię zwabić - dodał Jimin, a Taehyung odwrócił nerwowo wzrok.
- Tak myślicie? - szepnął.
- Dobrze wiesz, jaki jest twój ojciec. Widziałem tę gazetę, ale nie chciałem ci nic o tym mówić - westchnął Seokjin. - Od razu pomyślałem, że to jego sposób na ściągnięcie cię do domu - pokręcił głową.
- Nie rozumiem, dlaczego mój ojciec mi to robi - powiedział z ciężkością w głosie. - Nie chce do niego wracać ani rozstawać się z Jungkookiem. Dobrze wie, jak ciężka dla mnie jest przeszłość, co on sobie do cholery myśli?! - wykrzyczał w żalu, a Jin i Jimin patrzyli na niego ze współczuciem.
- Nie wiem, co ci się stało, bo nigdy nic nie mówiłeś, ale skoro chciałeś przez to zrobić coś takiego, to musisz w końcu się z tym zmierzyć, Tae. Wiem, że to może być trudne, ale nie pozwolimy ci robić takich rzeczy - rzekł Seokjin. - Musisz komuś zaufać i zmierzyć się z tym - dodał z powagą w głosie, a Taehyung pokręcał w proteście głową.
