Louis:
Ik zucht als ik eindelijk verlost ben van mijn schaatsen.
'Ik ga maar weer eens.' Nee babe blijf hier.
'Ja, bedankt.' Hij geeft me een knipoog.
Aaaah.
'Geen probleem.' Zegt hij en ik merk dat ik bloos.
Als hij buiten staat gluur ik stiekem naar hem door het raam.
Ik zie dat hij naar het huis naast dat mijne staart.
Hij laat zijn ogen over het TE KOOP bordje glijden en spot me dan starend naar hem.
Oops,
Ik zwaai naar hem en hij zwaait met een glimlach terug.
Hij laat me blozend achter en loopt weg.
Nee, kom terug knappe jongen.
Fuck!
Ik heb zojuist de liefde van mijn leven ontmoet. In zijn armen geleden zijn lichaam op die van mij gevoelt. Zijn haar aangeraakt.
En ik heb zijn nummer niet.
Zijn adres niet.
En ik weet niet eens zijn naam!
Dit is de ergste dag van zijn leven.
Ik ben te verlegen om achter hem aan te rennen dus laat ik mezelf als een klein bolletje op de bank rollen.
'Idioot.' Mompel ik.
'Wie is een idioot.' Ik kijk op en zie Niall met een taart de woonkamer binnen lopen.
'Ik. En wat kom jij hier eigenlijk doen?!'
'Ik voelde me schuldig omdat ik zomaar weg ging om mijn probleempje op te lossen dus ik dacht ik kom even kijken hoe het me je gaat.'
Ik glimlach naar hem.
'Thanks, Ni.' Hij glimlacht en zet de taart op de salontafel.
_
