Harry:
Met een dromerig gevoel rijd Liam me naar huis.
'Waar zit je met je hoofd.' Vraagt hij.
'Bij m'n baby.' Zeg ik dromerig terug.
Dit was officieel de beste dag van mijn leven.
'Hij is je baby nog niet, je moet hem eerst vragen.' Zegt Liam.
Ik zucht. 'We kennen elkaar eigenlijk amper. Misschien ben ik wel helemaal niet verliefd op hem.'
'Ja, en daarom zit je hele tijd te tetteren over hoe graag je hem nog eens vast wilt houden.'
Ik krijg een rooie kleur en kijk snel naar het raam.
'Hazza is verliefd.' Plaagt hij me.
'Ja, dat weet ik. Maar hij was zo schattig. Want hij vroeg dus eerst zo van. Mag ik je kussen in plaats van het gewoon te doen! Het was echt te cute.'
Liam rolt zijn ogen en focust zich weer op de weg.
'Ja I know, dat heb je driemiljardduizend keer gezegd.'
'Oh, oops.' Zeg ik ondeugend.
'Ik zou maar oppassen, hij is misschien nu nog onschuldig. Wie weet is hij veel ouder dan jij.'
'Kan ik me niet voorstellen.' Zeg ik en denk weer terug aan Louis.
'En waarom heb je nou precies het huis gekocht naast dat van hem.'
'Daarom, en trouwens wat boeit jou dat.'
'Veel, je blijft over hem door ratelen dus ik mag me er heus wel mee bemoeien.'
Ik zucht en steun mijn hoofd tegen mijn handpalm.
'Anyways, we zijn er stap uit en succes met verhuizen.'
_
