Louis:
'Ik ben zo dom Niall! Hij was zo knap. En zijn haren waren zo zacht en fluffy.' Zeg ik dromerig als ik Niall heb uitgelegd waarom ik een idioot ben.
Niall neemt een hap van zijn derde stuk taart en knikt dan.
'Je moet hem nog eens ontmoeten.' Zegt hij droog.
'Ben je fucking lekker Niall?! Natuurlijk moet ik hem nog eens ontmoeten! Maar ik kom hem misschien wel nooit meer tegen!'
Niall haalt zijn schouders op en legt het taartbordje op de salontafel.
'Maar, je hebt wel geluk dat je mee bent gegaan.' Zegt Niall over enthousiast.
'Ja, dat wel ja.' Mompel ik zachtjes.
Ik rol me op tot een klein bolletje en begin te schreeuwen.
'Hey lou kom op, je komt vast nog wel een andere jongen tegen.'
'Maar ik wil hem!' Schreeuw ik.'
'Het komt heus wel goed.'
'Nee! Ik krijg hem nooit meer te zien!'
'Waarom ga je morgen niet op het ijs kijken om te kijken of hij daar ook naar jou zoekt?'
Ik kijk op.
'Denk je dat hij naar mij zoekt?!' Vraag ik als een kleine hoopvolle baby.
'Ja, vast wel. Ik ga morgen wel met je mee en dan laten we Nina wel thuis okay?'
Ik knik en geef hem een knuffel.
'Dank je Ni.' Hij slaat een paar keer ongemakkelijk op mijn rug.
'Geen probleem.'
_
