Louis:
'Okay, dan.' Zegt hij zogenaamd zeurderig.
Ik grijns naar hem en druk mijn lippen op die van hem.
Ik weet niet helemaal wat hij met het balkon gebeuren bedoelt maar ik kan hem nu tenminste nog zoenen voor hij gaat.
Na een tijdje laat ik los en glimlacht hij naar me.
'Doei lou.'
'Bye hazz.' Hij glimlacht door de bijnaam en gaat dan weg.
Dit is officieel het raarste dat ik ooit heb meegemaakt.
Zoenen met iemand die ik amper ken.
Of ja, eigenlijk ken ik hem een jaar maar, dat telt niet mee vind ik.
Ik schaats dromerig terug naar Niall.
'En.' Vraagt hij met wiebelende wenkbrauwen.
'Ik heb hem gekust.'
'That's my boy.' Zegt hij terwijl hij me een schouderklopje geeft.
'En heb je zijn nummer?' Dringt hij aan.
Ik zucht en laat mijn schouders zakken.
'Nee dus, waarom niet?'
'Het was nogal vaag allemaal, hij zei dat het niet nodig was en dat ik op achttien februari naar mijn balkon moest komen om acht uur s avonds.'
Nialls ogen worden groot.
'Dadelijk gaat hij je kidnappen!'
'Nee joh gek, dat kan ik me niet voorstellen. Anders had hij dat wel gedaan toen hij me naar huis droeg.'
'Hmm, daar zit wat in.' Mompelt Niall.
'Nou kom stap in we gaan naar huis.'
_
