pista de hielo - yutae

0.7

Taeyong 'dan
Kollarımda uyuyakalmıştı. Vücudundaki yaralar beni yeteri kadar kendimden geçirirken üstüne bunca zaman aradığım kişinin o olduğunu öğrendiğimde beynim atmıştı. Bunları yapacak kadar cesaretli miydi ki o? Ya da deneyimli? Hem ne için yapmış olabilirdi? Kafamda dönen sorularla kendime küfrettim. Şu an düşünmem gereken bu değil Yuta'ydı. Çok haklıydı. Süründürse yeriydi. Ama yapmayacaktı. Tek kötü laf etmeyecek, gözlerime bakmayacaktı. Yuta'ydı bu, sevdiği kişi ona bir yanlış yaptığında karşısındakini değil kendini üzerdi. Yaptığım şeyin farkına vardıkça hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. Bunca zaman bir heyecana kapılmış ve Yuta'yı düşünmeden hareket etmiştim. Şimdiyse sevdiğim kişiyi kaybetmiştim. Her şeyimi kaybetmiştim. Bana yaslanarak uyumuş olan bedeni yavaşça yatağa yatırmış ve incelemeye başlamıştım. Hafif açılmış tişörtünden görünen boynu mosmordu. Dudakları da fazlasıyla şiş görünüyordu. Aynı zamanda kolları da izlerle doluydu. Sağ kolunun bileğinde daha koyu bütün bileğini sarmış morlukla ne yaptığını anlamıştım. O kravat. Bağlamıştı bebeğimi.  Aklıma geldikçe delirecek gibi oluyordum.
Benim sevgilime dokunmuştu. Benim olan bedene dokunmuştu. Yuta'ya dokunmuştu! Her şey sanki yeni olmuş gibi şimşekler çakmıştı kafamda. Uyuyan bedenin üstünü örttüm ve salona geçtim. Yerimde duramıyordum.

"Chenle iki kişi ayarla."

"Ne iki kişisi? Ne oluyor hyung?" Chenle merakla sorarken tükenmiş görünen Youngho da bizi izliyordu.

"Senin aklın alabiliyor mu? Zorla sahip oldu Yuta'ya! Yerimde duramam ben. Bir şey yapmam lazım. Bunu yaptığında pişman etmeliyim. Öldürmeliyim onu!" Sinirle bağırdığımda tam önümde duran sehbaya vurduğumda üstündeki her şey devrilmişti. Sinir kirizi geçirecektim. Bu kadar durmam bile hataydı.

"Birini bulmuyorsan ben giderim. O sikiği geberteceğim."

"Taeyong otur şuraya. Öfkeyle hareket ediyorsun."  Hızımı alamamış Youngho'ya doğru ilerlemiş ve yakasından çekmiştim.

"Ne olduğunun farkındasın. Gözlerinden anlayabiliyorum. Deli gibi ezmek istiyorsun onu. Yuta'ya yaptı bunu. En yakın arkadaşına. Lanet olsun vücudunun her yeri mosmor! Onu bağlamış. Belli ki çok çırpınmış ve bağırmış ki sesi kısılmış.  Uyurken bile rahat görünmüyor. Nefesi kesiliyor. Belli ki her an gözünün önünde. Duramam Youngho. Bu halde rahat duramam. Çok bile durdum." Youngho beni hızla itmiş bu sefer beni tutan o olmuştu.

"Onu gördüğüm zaman ne hissettim biliyor musun!? O benim küçük kardeşim gibi ve ne olduğunun o kadar çok farkındayım ki sırf daha sonra saçma bir şey yapmadan ve Yuta'yı üzmeden o şerefsize zarar vermek için kafamı patlatıyorum.  Ah Taeyong senin yüzünden ona sarılamıyorum!  Dedim sana değil mi!? Yuta'ya böyle bir şey yapmaya hakkın yok dedim. Beni de sürükledin peşinde. Tam bir yıl üç ay senin yasını tuttu. Ölmeyen birinin yasını.  Kendisinden çok seviyor seni o! Ben üç kere kendini öldürecekken engel oldum ona. Ya senin sevgilin şu an onun için delirdiğin insan kendi canına senin yüzünden kıyacakken karşı camdan izledin.  Bence sen ona o pislikten daha kötü şeyler yaptın! O bir yabancıydı ama sen onun sevgilisiydin. Taeyong sen Yuta'yı hepimizden aldın. Şu an onun yanında olmam gerekirken yüzüme bakmıyor!" Johnny üzerimden çekilip kenara oturduğunda dediği her şey zihnime işledi. Bunları sesli bir şekilde söylediği için mi olmuştu bilmiyorum ama hepsi bir kamyon gibi üstümden geçmişti.

"Yuta hyung." Chenle'nun sesini duymamla kafamı kapıya çevirdim. Yuta yavaş adımlarla yürümüş sonra da Youngho'nun önünde durmuştu. Youngho ayağa kalkar kalkmaz da ona sarılmıştı. Duymuştu sanırım her şeyi. Youngho anında onu sıkıca sarmıştı.

"Özür dilerim Yuta. Çok özür dilerim güzelim." İkisi de ağlayarak önümde sarılıyorlardı ve bu benim eserimdi. Yuta sendeleyince hızla ayağa kalkmıştım ama Youngho onu çoktan kucağına alıp, odaya ilerlemişti. Gözlerini kaldırıp bir kere bana bakmıyordu. Bir saniye bile olsa bakmıyordu. Onlar odaya girerken montumu aldım. Kapıyı açmıştım ki duyduğum sesle yerime çivilendim.