Drag me Down (Flower Crown Series Two)

Drag Fifteen

The. Hell?!

WHAT. THE. HELL?!

Why are we doing here?! Ang init-init tapos dito pa kami pumunta! Wala na bang naisip na idea itong si Kirk!? Gosh! Masisira ang skin ko nito ah!

I closed my eyes tightly nang maramdaman ko ang hampas ng hangin sa mukha ko. I don't feel refreshed at all! Nabubuwiset ako sa idea'ng dito pa kami pumunta! Pwede namang sa ibang oras 'diba?!

Oh wow! So you really admit na gusto mong makasama always si Kirk ganun?!

That's enough! Hindi ko naman gustong makasama siya noh! All I want is lunch! I am really really starving na! Huwag niyang sabihing dito kami maglulunch sa gitna ng bukid?!

Yeah! Yeah! Bukid actually! You read it right! Sa bukid kami napunta! Well, hello! Ang init! It's already 12 pm in the afternoon! Sinong crazy person ang pupunta rito para mamasyal?!

Napapadyak ako sa inis.

"You're not happy to be here" rinig kong sabi niya. Inis akong napatingin sa kanya. He was just calm at all! Pwede ba 'yun?! Nasa kalagitnaan kami ng bukid! Walang makakakita sa amin! And of course! Naglalakad lang kami all the way! Iniwan niya ang car somewhere na hindi ko makikita! This is so unfair!

"I am not happy talaga! Akala ko ba maglulunch lang tayo!? Bakit tayo nandito?! I have works to do! Hindi ako katulad mo may own ng company! I have to work hard! Iuwi mo na ako! Ayoko na dito!" napapadyak pa ako.

Tumigil siya sa paglalakad. Dahan-dahan ay may rumegister na smirk sa labi niya. Napatigil naman ako. What the hell was that?!

"Sigurado ka bang gusto mo nang umuwi?" he asked. Lakas-noo akong tumango. I crossed my arms.

"Yes talaga! Uuwi ako! And please naman! Nasira na ang skin ko sa init ng sun dito! Umuwi na tayo" maiiyak na talaga ako sa pinaggagawa namin dito.

He sighed. My mouth agaped when I saw him shook his head.

"No one will go home. Hindi tayo aalis dito hanggang hindi pa tayo nakakarat-" I cut him off.

"Kung hindi ka aalis, ako ang aalis! Uuwi na ako whether you like it or not! Walang makakapigil sa akin!" akmang tatalikuran ko na siya nang bigla siyang nagsalita.

"Are you sure you want to go home all by yourself? Didn't you notice? Tayo lang dalawa ang nandito. Wala kang makikitang taong pagtatanungan mo. You will end up lost on your way" he smirked.

My blood boiled and walang shame na hinampas ng malakas ang shoulder niya. Hindi siya natinag and nakatitig lamang sa akin.

"How dare you?! Saan ba tayo pupunta ha?! Late na ako sa work! Idededuct nila ang salary ko you jerk! Ayokong mawalan ng money ngayo-"

"Don't worry. As long as you stay by my side, may sweldo kang makukuha" he smiled at me. Inis ko siyang tinititigan sa mata.

"Ano ka?! Ikaw ang work ko?! Gosh! You're not a good liar" saad ko.

"At sinong nagsabing nagsisinungaling ako?" dahan-dahang ibinaba ang aking kamay habang nakatitig pa rin sa kanya. He didn't budge and nakatitig rin sa akin. H-he's just kidding right?!

"Sinundo kita sa company niyo dahil utos 'yun ni Avo. He said that you will accompany me here hanggang sa matapos ang isang araw. Don't worry wala akong gagawing masama sa'yo" he make akbay to me.

"Let's go" we then walked together. Hindi ko na alam kung bakit sumunod ang mga paa ko sa kanya. Just, just stay away from me once more Kirk. But I just can't. Hindi ko alam. Hindi ko na alam.