Drag me Down (Flower Crown Series Two)

Drag Seventeen

A night without Race's presence is bothering me. This will be the last night I will handle his bar and kahit ni isang text man lang eh hindi siya gumawa para sa akin nor call lang. He really is determine on his departure.

Nakakainis dahil nag-aalala ako sa kanya. Well, he is a man after all but I can't help but to get worried about him. Sana naman mali ang nasa isip ko 'diba. Sana naman hindi siya nagpapakagago sa DJ na 'yun. She has a boyfriend already. Ang obsess naman tingnan ni Race kung hahabulin niya pa 'yung DJ. Wait, I what was her name again? Brianna? Rianna?

Huminga ako ng malalim.

"Nakakailang lalim tayo ng hininga diyan ah. Ganyan na ba tayo kapag love problem na?" Napatigil ako sa aking iniisip nang bigla kong maheard yung voice ni Frist beside me. Nakaupo na rin pala siya sa tabi ko.

"What are you doing here?" sabay lingon ko sa kanya. Nabigla naman siya sa sinabi ko.

"Wow! Hindi na ba ako pwede rito? Pucha! Hindi ko alam na kailangan pang may dahilan para pumunta ako rito! I am a regular costumer here!" proud na sabi niya.

I rolled my eyes.

"You're so mayabang" I commented.

"Yeah. I am so mayabang" he mocked at me. I glared at him. Malakas ko siyang hinampas sa shoulder pero bigla na lang siyang umiwas kaya lumanding ang kamay ko sa air. Napasinghap ako. Natatawa naman siyang umayos ng upo.

"What the hell Frist?! You're making fun at me! Hindi funny!" inis na sabi ko. Natawa ulit siya ng malakas.

"Alam mo, sa pagiging conyo mo, hindi ko alam kung maaawa ako sa sinabi mo o matatawa! HAHAHAHAHA! Conyo ka pa rin!" He laughed.

"Mayabang ka pa rin" I make ganti. He nodded na parang accept na niya na mayabang talaga siya. Yeah mayabang really.

Napansin kong luminga siya sa paligid pagkatapos ay tumingin ulit sa akin. He smirked. Kumunot ang forehead ko. He scratched his eyebrow after.

"Kung nakakapatay lang talaga ang titig niya, baka nakabulagta na ako rito sa harapan mo Avarina" he said. Natawa siya saglit after.

Nagtaka ako.

"Huh? What the hell are you saying?" nagtatakang asked ko. Pasimple siyang ngumuso sa behind ko. Akmang lilingon na sana ako doon nang mapatigil ako sa sinabi niya.

"Huwag kang lumingon! Mahahalata tayong pinag-uusapan natin siya!" mahinang sabi niya. I crouched a little bit to hear his voice. Nagiging mahina kasi ang pandinig ko because of the sound.

Napalayo sa akin si Frist na ikinataka ko. Umayos ako ng upo. Nanlaki ang mata niya.

"What's wrong?" tanong ko.

"Huwag ka ngang lumapit sa akin! Kahit crush mo ako, hindi ako magtetake-advantage sa'yo! Hindi kita type!" nahihintakutang sabi niya. Sa inis ko ay hinampas ko na siya sa shoulder at I successfully did it.

Napahawak siya sa kanyang shoulder kung saan ko siya nahit.

"Hindi ka funny! Hindi kita crush ever!" tanggi ko.

"Pero kidding aside, huwag ka kasing lumapit masyado sa akin! May nagmamanman sa atin ngayon! Ayoko pang mamatay noh! Magpeperform pa kami bukas!" he exclaimed.

"Ang labo mong kausap! And hindi ka naman mamamatay unless may ginawa kang masama!" I make sabat.

"Yun nga! He thought I did something! Hindi naman kita aagawan sa kanya! Hindi kita type putangina! Nasa bingit na ako ng kamatayan ngayon!" he is overreacting. Nakatitig lang ako sa kanya while he's making sabunot his hair.