the battle of the wagons

《8》Schaduwen in de mist

★p.o.v.★ Samuel

Als ik nog eens goed kijk zie dat er een stuk verder op een groep mensen, dieren, elfen of dwergen richting het dorp reist. Of ze goed zijn weet ik niet maar ik besluit er heen te rijden.

★p.o.v.★ Sunfire

Samuel klimt een boom in waarom? Dan zegt hij dat hij een clubje wezens ziet en dat ik me klaar moet maken om er heen te gaan. Samuel klimt de boom weer uit. Of eigenlijk springt eruit en loopt naar zijn wapen gordel. Die hangt hij over zijn borst. Er hangen een boog, pijlen, een set werpmessen en twee zwaarden aan. Het zijn dunnne zwaarden die als je ze boven op elkaar legt samen een zwaard vormen. Ook hangt er nog een echt zwaard aan zijn riem maar die gebruikt hij niet vaak. Hij loopt op me af en springt op mijn rug. " Er op af, Sunfire." Fluisterd de Elf en ik ren er geluidlooos op af.

★p.o.v.★ Samuel

We gaan op de groep af en mijn vermoedens waren juist: het zijn orks. Ik laat Sunfire lopen inplaats van rennen om een plan te bedenken. Laat ik die orks naar het dorp gaan. Dan heb ik er geen last van maar zullen er in het dorp vast doden vallen want in het dorp waren niet bepaald veel vechters. Maar als ik het zelf doe bestaat de kans dat ik zelf zwaar gewond raak. De keus is snel gemaakt ik ga erop af. Ik weet hoe de gemiddelde ork vecht. Bij dat dorp niet, zij hebben denk ik nog nooit een ork gezien of in ieder geval nooit mee gevochten.

Als ik wat dichterbij kom zien ook de orks mij en komen met hun rare sprintje op ons af. Op dat sprintje kom ik later terug het nu niet het goede moment. Dan hinnikt Sunfire zo van: je zit alweer te dagdromen en dat is nu een slecht plan. De orks zijn nu bijna binnen handbereik en zij proberen me nu al te raken. Ik pak mijn dubbele zwaarden en loop een stukje van ze af om vervolgens ineens een zwaai te maken met de zwaarden in tegengestelde richting. Dat is het einde van een van de tien orks. Een van de orks probeert me met een hakkende beweging doormidden te snijden. Maar dat had ik al verwacht en ik sla met een van de twee zwaarden zijn zwaard weg en sla met de achterkant van mijn zwaard tegen zijn slaap. Dat is twee van de tien. De derde en vierde komen nu ook op mij af met getrokken zwaarden. Ik denk even na en bedenk dan dat ik ook nog werpmessen heb. Ik pak er twee en gooi ze snel achter elkaar naar de orks. Nummer drie stapt opzij zodra ik hem met de ene in zijn been raak. Daardoor stapt hij recht iin de baan van het andere mes die voor nummer vier was. Dat mes raakt hem in zijn hart. Nog maar zeven te gaan. Ik vermoord vier en vijf snel achter elkaar met de werpmessen. Nummer zes en zeven rennen recht in mijn zwaarden. Acht bekogelt me met stenen en krijgt daarna een mes in zijn keel. Negen denkt slim te zijn door op mijn rug te springen. Blijkbaar was hij zijn wapen al kwijt. Dat was geen goed plan, ik spring en luin naar achter. Zodat ik op de grond val. Boven op hem, en breek ik zijn rug. Tien was simpel want hij keek naar negen. Daarna kon hij kijken naar zijn voeten, terwijl zijn hoofd wegrolde.

Ik stap weer op Sunfire alsof er neits gebeurd is en rij weer verder op naar Amuleun.