the battle of the wagons

《12》gesprek met de koning

★p.o.v.★ Samuel

De bediende klopt op een veel te grote eikenhouten deur, wat dat betreft snap ik nog steedst niet. Hoe groter je deur hoe meer macht je had ofzo. Bij ons zijn alle deuren twee meter tien. Groot genoeg. Van binnen de deur horen we iemand "binnen roepen en bediende opent de deur. Ik loop naar binnen en maak een kleine buiging voor de troon. Elfen hoeven niet te buigen voor mensen. De koning kijkt me aan en herkent me. "Samuel dat is lang geleden, wat brengt jou hier en waar is je vader." Zegt hij waarna hij naar de deur kijkt. " Mijn vader komt niet. Ik kom van mezelf. Mijn vader weet niet dat ik hier ben." Antwoord ik. De koning kijkt me verschrikt aan. "Dus je bent weggelopen, Samuel?" "Ja, ja dat klopt." De koning kijkt echt fiks verschrikt, ik denk dat hij een van de bediende de opdracht gaat geven om mijn vader te halen, als ik hem niet tegenhou. "Ik ben weggelopen omdat ik het gevoel heb dat er hier vreemde dingen gebeuren zoals ontvoeringen." Ik kijk naar de koning en zie hem schrikken. "Is dat waar, worden hier mensen ontvoerd?" Vraag ik er achter aan. "Nee, nee natuurlijk niet. Hoe kom je er toch bij. Het is hier veilig echt waar!" Zegt de koning snel achter alkaar. Ik geloof hem niet, hij zegt het te snel en hij kijkt angstig. Dat betekent meestal dat je iets verbergt. Ik ga er dus vanuit dat er hier in iedergeval vreemde dingen gebeuren. "Maar, als ik het vragen mag. Wilt u astublieft niet mijn vader berichten, ik ben van plan over een paar dagen weer terug te gaan. En mijn vader is niet zo bezorgt. Hij weet dat ik volwassen genoeg ben om mijn eigen keuzes te maken." Oké dat is allemaal gelogen. Ik blijf hier nog een tijdje, misschien niet in het kasteel maar wel in de buurt. En mijn vader is naar me opzoek, zowiezo. En hij vind me al helemaal niet volwassen, maar een leugentje om eigen bestwil dat mag toch? Ik vind van wel. Ik lieg wel vaker. "Oké in dat geval mag je hier wel een paar dagen blijven. Ik zal een kamer voor je regelen." Zegt de koning opgelucht. Waarschijnlijk is hij blij dat ik niet verder vraag over de ontvoeringen.

De koning roept een bediende om me naar de torenkamer tebrengen. Elfen houden van hoogtes en dus ook van de torenkamers in kastelen. Onze stad staat letterlijk in de lucht. Midden in een bos vol gevaarlijke wezens. De stad zweeft omdat het op hoge palen is gebouwd tientallen duizende jaren geleden. Maar hoe het kan dat de stad nog steeds staat weet ik niet. Dat is gewoon 'magie'. We komen aan in de kamer en de bediende melt nog voordat hij gaat dat ik om zeven uur word verwacht in de eetkamer, die is als je de hoofdtrap afloopt links en en dan de deur door en eerste deur rechts. Het is nu vijf uur dus ik kan nog werken aan het plan.