the battle of the wagons

<20> Wat is er nou eigenlijk gebeurd?

p.o.v. Samuel

Dus Jordy doet mee, dan hebben we weer een sterk iemand in mijn team. Bestaand uit ons drie. Ik wil er uiteindelijk nog wat elfen bij maar dit is ook goed.  "Kevin blijf jij ook meedoen?" Vraag ik. "Ja, tuurlijk wat had je dan verwacht!" Zegt Kevin verontwaardigd. " Dus we blijven met z'n drieën?""Ja!" Roepen ze tegelijk.  "Maar nu moet jij vertellen wat er nou eigenlijk is gebeurd." Zegt Jordy dringend. "Oké ik zal het vertellen maar eerst eten!" Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Onder het eten zitten Jordy en Kevin elkaar en mij de hele tijd aan te kijken, best wel irritant. Ik zit wat met de koning te overleggen. Ik ben best wel pissig op hem omdat hij zijn legers drie kwartier  te vroeg wou wegsturen. Ik bedoel afspraak is afspraak toch! De koning houdt zich van de domme dus geef ik het maar op en concertreer me kompleet op mijn eten. Ik heb twee dagen niet gegeten of geslapen dan mag ik honger hebben toch? Ik vind van wel. Na het eten wou ik gelijk gaan slapen maar ik heb een afspraak met twee nieuwsgierige jongens.

Op mijn kamer gaan we aan tafel zitten. De jongens kijken me aan dus ik begin mijn verhaal:" Ik vertrok dus een twee dagen geleden. Ik ging eerst naar jouw huis Kevin. Daar ligt alles op de kop. Daarna ging ik naar de bossen( die ring vormige dingen.) En kwam ik die ontvoerders op het spoor. Ik had ongeveer een dag achterstand dus dat moest gemakkelijk in te halen zijn. Die avond had ik de laatsten al ingehaald. Die liepen een beetje achter omdat ze twee gevangen moesten meeslepen. Ja jouw ouders, Jordy. Die heb ik geholpen door ze van hun vijf begeleiders af te helpen." Terwijl ik dat zeg gaat mijn hand onopgemerkt even naar mijn messen schede. Ik zeg er maar niet bij dat ik bijna was vermoord."Ik hed het daar wel gezein. Ik wist waar ze heen wouden dus ik hed gedaan wat ik wou doen. Je ouders en ik besloten dus samen terug te gaan. Ik heb ze mijn eten maar gegeven. Dus dat was op. In mijn eentje zou ik in vier uur terug zijn maar nu moesten we eerst even pauze nemen. Je ouders kwamen vanaf de andere kant van de stad." Jordy kijkt me vragend aan. O ja hij dacht dat zijn ouders vemoord waren." Jordy die mensen die waren onthooft waren niet je ouder maar heel ander mensen. Die op je ouders leken. Dat was het verhaal eigenlijk wel ik weet het ik kan goed vertellen. Je hoeft niet te applaudiceren." Zeg ik sarcastisch.

Dit is weer een nieuw hoofdstuk zeg maar wat je ervan vind en als je fouten ziet zeg het aub. ;-)