the battle of the wagons

《18》training

★p.o.v.★ kevin
De ochtend na het gesprek word ik om acht uur wakker gemaakt door een bediende. Zij meld dat we over een half uur gaan eten. Ik kijk nu pas goed om me heen en ik zie een grote kast. Ik doe de deuren ervan open en zie vele gewaden en gewone shirts en broeken en een hele verzameling zwarte en witte sokken.
Er klopt iemand op de deur en ik doe open. Er staat een bediende die meld dat hij me komt helpen met kleding pakken, mits dat ik dat wil. Ik vind het goed want ik draag altijd een viese broek met een vies shirt. We kiezen een donker rood gewaad met een zwarte broek en een even zwart shirt. Eronder komen zwarte schoenen.
Ik was me nog even snel en loop dan naar beneden voor ontbijt. Daar aangekomen zie ik dag ik naast de koning zit. Er zijn niet veel mensen. Ik ben de enige "gewone" burger. Na een heerlijk ontbijt vraagt de koning of ik even wil blijven. Heb ik iets verkeerd gedaan? Ik kan me niks herinneren, dus dat zal wel niet. "Kevin, ik heb van Samuel opdracht gekregen jij te leren vechten. Of in iedergeval zorgen dat je kunt vechten over drie dagen. Dus jij moet je over een uur hier melden. In een gewoon shirt en broek. Een maliënkolder krijg je daarna wel. Ook moet je vast nadenken of je met zwaard of bijl wilt vechten. Je kunt gaan". Zei de koning.
Op mijn kamer kijk ik rond inde kast en vind al snel een bruin shirt en een zwarte broek. Ik neem snel een bad (er bestaan nog geen douches)

en ik loop weer naar beneden. Daar staan de koning en een man in complete bepansering, wat bestaat uit: een harnas, een zwaard, schild en helm, maar die stond op de tafel naast hem. "Ben je ar klaar voor?" vroeg de man in hernas. "Ik denk het wel. En anders doe ik wel alsof!" Antwoord ik met een glimlach. de man in blik en de koning kijken me aan zo van jij bent vrolijk. "Oké vertel mij dan maar welk wapen je wil" zegt de man in blik. Sorry dat ik hem zo noem maar ik weet zijn naam niet. "Ik zou graag met een zwaard vechten. Daar ben ik al heel even mee bezig geweest. Maar ik zou graag de koning wat willen vragen." "Zwaard is goed. En ik zou zeggen vraag maar raak." Antwoord de koning. "Ik wil graag weten waarom je Samuel hebt laten gaan zonder begeleiding en waarom ik moet leren vechten en waarom ze mijn ouders hebben vermoord en zo kan ik nog wel even door gaan." Als je n ahet avond eten even blijft zal ik dan al je vragen beantwoorden. Maar nu eerst trainen." Man in blik had gewoon toegekeken en nu begon hij met praten." Kom maar mee dan zal ik je meenemen naar het trainingsveld.

Daar aangekomen zie ik een tafeltje met daarop een malienen kolder en wat wapens. Man in blik begint te praten en hij zegt: "Ik ben Thijmen en ik ben je docent. Loop maar even mee." Ik volg hem naar het tafeltje. "Dit zijn allemaal wapens zoals je vast al hebt gezien. Hier is een zwaard. dit is een oefen zwaard, hij is van hout. Dit word je echte zwaard, hij is van hard metaal, maar hij glimt niet. Dat wou die Elfen vriend van jou. Geen idee waarom. verder wat werpmesen, want pijl en boog leren lukt nietin drie dagen. Laten we gaan beginnen." Ik denk dat ik die Thijmen wel mag. Hij heeft lichte hieperactiefheid.

"Pak je zwaard zo vast. Het lukt je wel. Nu van rechtsonder naar linksboven in een rechte lijn. Als je arm licht buigt gaat het beter. Nu recht steken. Bijna. Probeer nog eens. Je komt er wel het gaat hartstikke goed. Bijna, probeer nog eens. Ja dat is hem. nog een keer. Goed zo zie je wel dat je het wel kan!" zo gaat het de hele training. hij kan goed lesgeven maar ik ben niet bepaald een ster in mijn arm de hele rijd rechtop houden. Na drie uur ben ik officieel uitgeput. ik vraag dus of we even pauze mogen nemen. Ja ik gebruikte meervoud omdat er na een half uurtje en ander jochie bijkwam.

hij was veertien, dat is twee jaar jonger als dat ik ben en hij zij dat hij hierheen gestuurd is door Samuel. "Zijn jouw ouders ook vermoord?" Vroeg ik geod als ik ben. hij antwoorde ja en barste toen in huilen uit. Ik ben echt zo goed in medelijden tonen * sarcasme, sarcasme* . Nadat die jongen weer rustig was hebben we elkaar even leren kennen. Hij heet Jordy, en ik nog steeds Kevin. Zijn huis was niet overvallan, hij liep gewoon buiten met zijn ouders. Toen zij aankwamen. Ze zeiden eerst netjes dat mijn ouders mee moesten komen, maar dat deden ze niet. Dus begonnen ze te vechten. Die Elf kwam erbij maar hij kon niks meer doen want er waren al twee bewegingen gemaakt met het zwaard. Zijn vaders hoofd eraf en zijn moeders hart geprikt. Ik vond het zo erg voor hem. Mijn ouders waren ook weg maar misschien leven die nog. Hoe dan ook Samuel had Jordy hierrheen gestuurd, maar daardoor waren de achtervolgers wel weg.

gelukkig hoefden we nog maar een uurtje, daarna liepen we met z'n tweeën naar het kasteel. Hier kwam meteen iemand om Jordy naar een kamer te brengen. Ik liep naar mijn eigen kamer enneem daar een bed. Ik kijk op mijn bed en zie dat daar al kleding klaarligt. Mooizo hoef ik het niet meer uittezoeken, scheelt heel veel werk. er komt iemand aan om me naar de eetzaal te brengen. daar ga ik naast Jordy zitten. Hij voelt zich duidelijk niet op zijn gemak. Ik praat wat met hem over zijn verleden. Hij moet bijna weer huilen, maar ik zeg dat hij juist trots moet zijn. Hij snapt niet waarom en ik weet het ook niet eigenlijk, maar ik bedenkj wel dat ik al die tijd trots ben geweest. Dus zeg ik "Je moet trots zijn omdat ze werden aangevallen door die rare mannen. Blijkbaar waren ze een gevaar. Ik wil nu ook heel graag mijn ouders terug maar dat gaat niet. We gaan wraak nemen met z'n drieen. Jij, Samuel en ik.