Wie Van De Twee?

Hoofdstuk 18

'Eh mam, dit zijn Harry, Louis, Liam en Zayn'. Ik wenk met mijn hoofd naar de jongens naast me. Het is ook niet te geloven dat ze ook écht zijn gekomen. Je kan wel merken dat ze veel om Niall geven. 'Je vindt het toch niet erg als ze mee-eten? En blijven slapen?' Mijn moeder's ogen worden groot. 'Euh, tja. Nouja waarom  ook niet. Kom maar zitten'. Ik glimlach en wenk de jongens naar de eettafel. 'Coole moeder heb je', fluistert Harry in mijn oor. Ik reageer niet. Ik heb geen behoefte aan geflirt van hem. Mijn moeder komt met de pan spaghetti en zet hem op tafel. Iedereen is stil. Ik denk dat de jongens niks durven te zeggen.

'Het was lekker, dankuwel mevrouw', zegt Louis beleefd. 'Geen dank, eh, Louis was het toch?' Mam neemt het bord van hem aan en knikt. 'Waar is jullie bagage?' De jongens kijken elkaar kort aan. 'We hebben geen bagage'. 'Wat?' roep ik. 'Hoezo niet?' Harry zucht. 'We hadden geen tijd om die te pakken. We wilden meteen komen'. Ik zucht. 'Fijn'. 

***

Zuchtend draai ik de kraan dicht en stap uit de douche. Het is een kabaal in de logeerkamer. Ik hoor Louis schreeuwen en Liam roepen dat hij moet ophouden of zoiets. Ik pak een handdoek en sla die om me heen. 'Demi ben je daar?' 'Ja'. Mam doet de deur open en kijkt me aan. 'Even over die jongens ik-' 'Mam maak je geen zorgen, ze gaan vandaag weg'. Mam knikt. 'Ik trouwens ook', zeg ik terwijl ik een onderbroek aantrek. 'Weg? Waarnaartoe?' vraagt ze verbaasd. Ze zet haar handen in haar zij. 'Naar Londen. Niall ligt al een tijdje in coma, en hij gaat het volgens de dokters niet maken. Daarom zijn Harry enzo hier ook. Ik moet naar hem toe'. Ik voel een brok in mijn keel. Ik moet inderdaad dringend naar hem toe. Straks gaat hij het inderdaad niet maken. En wat dan? Niall is nog steeds degene waar ik smoorverliefd op ben. 'Lieverd dat wist ik niet! Gaat het?' Mam pakt me beet. 'Het gaat wel. Maar ik moet nu even opschieten'. Mam knikt en loopt de badkamer uit. Ik kijk in mijn vieze onderbroek, maar ik ben nog steeds niet ongesteld geworden. Dat is toch raar? Nouja, dat zal nog wel komen. Ik trek mijn kleren aan en loop de badkamer uit.

'Jongens zijn jullie klaar?' Ik klop op de deur van de logeerkamer. 'Bijna!' hoor ik Louis schreeuwen. Ik zucht. 'Hoelaat gaat onze vlucht eigenlijk?'. 'Over een uur of twee'. 'Wat? Dan moeten we opschieten'. 

***

Samen met de jongens loop ik het vliegveld binnen. Het is er wel redelijk rustig. Onze vlucht gaat pas over een half uur, dus we moeten nog even wachten. 'Zin om een broodje te eten?' fluistert Harry in mijn oor. Ik haal mijn schouders op. 'Best'. Harry gebaart naar de jongens dat hij even met mij weg gaat. We lopen langs een kleine apotheek. Ik moet opeens denken aan vanochtend. Ik ben al een paar weken over tijd. Misschien ben ik zwanger? Dat zou heel goed kunnen. Stel dat het zo is, dan moet ik het wel zeker weten. 'Ehm, ik moet even wat kopen bij de apotheek', zeg ik. 'Ben je ziek dan?' 'Eh ja, nee. Doet er niet toe, wacht jij hier?' Harry knikt verbaasd. Ik loop de apotheek in en zie meteen een rekje met zwangerschaps testjes. Ik pak er een en reken af. Snel stop ik de test in mijn tas. Harry hoeft het niet te zien. 

***

We zijn net aangekomen in Londen, op Heathrow Airport. We pakken allemaal onze koffer van de band en lopen naar buiten. Niemand zegt iets. Het is helemaal stil. Buiten zie ik meteen de Range Rover van Harry staan. We laden onze koffers in en stappen in de auto. 'Gaan we meteen naar het ziekenhuis?' vraag ik. Harry knikt. 'Als jij dat wilt'. 'Tuurlijk wil ik dat. Dat is de reden waarom ik hier ben. Niet voor jou als je dat soms denkt'. Harry zucht. 'Wil je daar over ophouden? Ik weet het nu wel'. 

Anderhalf uur later komen we bij het ziekenhuis aan. Ik pak mijn tas en zonder ook maar iets te zeggen ren ik naar binnen. 'Mevrouw, ik moet naar Niall Horan, ligt hij nog steeds in kamer 202?' vraag ik gehaast. 'Ja, dat klopt. Maar eigenlijk is het nu geen bezoek uur'. 'Kan me niks schelen doei'. Ik ren naar de lift en weet precies waar kamer 202 is. De deur staat op een kier. Eigenlijk ben ik bang om naar binnen te gaan. Hoe zou hij eruitzien? Erger dan de vorige keer? Ik doe de deur wat verder open en loop naar binnen. Niall ziet heel bleek. Ik doe mijn hand voor mijn mond. God, wat is dit erg. Ik voel een traan naar beneden lopen. 'Niall?' Langzaam draait zijn hoofd naar mij toe en gaan zijn ogen open. 'Oh godzijdank je bent wakker. Hoe voel je je? Oh Nialler het spijt me zo dat ik je achterliet! Ik doe het nooit meer! Echt niet!' Shht'. Niall legt zijn vinger op mijn mond. Ik pak zijn hand en aai erover. 'Niall, ik heb gehoord van de jongens dat je nauwelijks eet. Dat is niet goed. Beloof me dat je vanaf nu alles er aan doet om beter te worden'. Hij knikt. 'Nu jij er bent zal ik dat doen. Je gaat toch niet weg he?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee babe, ik ga niet weg. Nooit meer. Ik hou van je'. Ik geef hem zachtjes een kus op zijn lippen. Is dit wel een goed idee? Een paar dagen geleden wilde ik het nog uitmaken en nu....Hoe zal hij reageren als hij  het weet van Harry en mij? Ik moet er niet aan denken, ik moet hem steunen. 'Ik ook van jou', fluistert hij. Ik zie hem al wat roder worden.

Ik hoor gekuch achter me. Het zijn de jongens. 'Mogen we binnenkomen?' vraagt Liam. Ik knik. Ik denk weer aan mijn zwangerschapstest. Dit is een mooie gelegenheid om het even te doen. 'Ik ga even naar de wc', zeg ik.

De test geeft aan dat ik nu even 3 minuten moet wachten. 1 streepje betekend dat ik niet zwanger ben, en 2 streepjes betekend dat ik wel zwanger ben. Ugh, wat duren die 3 minuten lang als je aan het wachten bent. Hoe zou Niall reageren als ik zwanger ben? Wil ik wel een kind? Ik ben nog maar 17. Hoe zouden mijn ouders reageren? Oke, rustig Demi. Nog 2 minuten. Straks ben ik wel zwanger. Wat dan? Moet ik het dan houden of niet? Nog 1 minuut. Oke, nog even wachten en ik weet het. 

2 streepjes. De test geeft 2 streepjes aan. Dat betekend...dat ik zwanger ben. Oh mijn god. Ik ben in verwachting. Ik krijg een kindje. Moet ik nu blij zijn? Ik voel overal de zenuwen gieren. Ik ben gewoon zwanger. Van Niall. Dat is zeker. Hij is de enige waarmee ik naar bed ben geweest. Hoe ga ik hem dit vertellen? In ieder geval als hij beter is. Niet nu. Of misschien moet ik het gewoon niet zeggen en het dan weg laten halen. 

Ik gooi de test weg en loop weer naar Niall's kamer. 'Gaat het? Je ziet erg bleek', merkt Liam op. 'Eh, ja nee..het gaat super', antwoord ik. Niall glimlacht naar me. Ik denk dat ik het nu moet vertellen. Ik kan het niet langer geheim houden voor hem. 'Jongens, kunnen jullie even gaan? Ik moet Niall wat belangrijks vertellen'. De jongens halen hun schouders op en gaan de kamer uit. 

Ik pak Niall's hand. 'Wat is er prinses?' vraagt hij. 'Ehm..ik weet het ook pas net. En ik moet het je zeggen'. 'Zeg het maar lieffie, je weet dat je me alles kan vertellen'. Ik neem een diepe adem. 'Niall, ik...ik ben zwanger'.