Wie Van De Twee?

Hoofdstuk 25

9 maanden later

'Goodmorning beauty'. Niall geeft me een kus op mijn mond. Ik glimlach. 'Goodmorning my princess', fluistert hij tegen mijn buik, en geeft er een kus op. Ik heb al een hele buik gekregen, al zeg ik het zelf. Ik ben uitgerekend over 2 weken. Over 2 weken kunnen we eindelijk onze baby in onze armen sluiten. Het kinderkamertje is al helemaal kant en klaar en we weten ook al wat we krijgen. Een meisje. 'Zal ik een ontbijtje maken voor ons drietjes?' vraagt Niall glimlachend. Ik knik. Sinds dat ik zwanger ben spreekt hij ons alleen maar aan met 'drietjes'. Zo lief. Hij loopt naar de keuken en ik hoor dat hij al begint met eten te maken. Ik hoor mijn telefoon, ik heb een berichtje. Met moeite ga ik rechtop zitten. Ik pak mijn iPhone en kijk wie het is. Het is Nine. Ik had een halfjaar geleden lang niet met haar en de anderen gesproken, maar nu hebben we weer veel contact. Dat is fijn. Ik open het bericht.

Hoe is het met onze tortelduifjes en hun babytje? Alles OK? :) xx N

Ik glimlach. Zo gaat het dus elke keer, ze vraagt altijd hoe het met ons gaat. Dat betekend dat ze erg betrokken is. Ik ben blij dat ik zo een goede vriendin heb. Ik sms meteen terug.

Hier is alles goed hoor. Kan niet wachten totdat we haar in onze armen kunnen houden ;D. Hoe is het daar? Met 'Nayn' ? haha ;p x Demiiiii

Ik vergrendel mijn telefoon en leg hem weer op mijn nachtkastje. Ik besluit even om Niall te gaan helpen. Moeizaam stap ik uit mijn bed, maarja, wat wil je dan met zo een grote buik. Opeens voel ik overal pijn. 'Auw!' kreun ik. Vrijwel meteen komt Niall gehaast de kamer binnen rennen. 'Demi! Gaat het?' Ik schud mijn hoofd. 'Oh mijn god...'. Niall slaat zijn hand voor zijn mond. Ik kijk hem aan. 'Je water is gebroken'. Ik kijk naar beneden. Alles is nat. 'Niall ik ga bevallen!' roep ik half blij, half kreunend. Eindelijk komt ons kindje dan, twee weken te vroeg, maar hij komt. Dan schakelt er iets in me om. We moeten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis! 'We moeten gaan, snel!' Niall tilt me op en neemt me mee naar de auto. We moeten weg, naar het ziekenhuis.

***

'Adem in, adem uit. Ja goedzo. En nu persen, goedzo, nog even doorgaan, u kunt het!' Tamara heeft mijn ene hand vast, Niall de andere. Ik voel overal pijn. Ik probeer nog harder te persen, maar het wil er maar niet uit komen. 'Kom op lieverd, je kunt het. Nog even en we hebben haar!' Oke, ik tel tot drie en dan moet het gebeuren. 1, 2, 3, PERSEN! Ik pers zo hard ik kan. 'Het hoofdje is er!' roept Niall opgewonden. 'Nog even doorgaan mevrouw'. Opgelucht dat het hoofdje er al is, pers ik nog harder. Opeens begint het kindje te huilen. 'Gefeliciteerd, u heeft uw dochter op de wereld gebracht', zegt Tamara met een glimlach. Ze is er. Ons kindje, die ik negen maanden in mijn buik heb gehad, is er. Ik wil haar zo graag vasthouden. Tamara pakt haar om haar even te checken. Ik zie dat Niall emotioneel is, net als ik. Hij pakt mijn hand vast en geeft me een kus. 'Dat heb je goed gedaan', fluistert hij. 'We hebben een kindje Niall', fluister ik terug, huilend van de blijdschap. Tamara overhandigt ons onze dochter. 'Hoe gaat u haar noemen?' vraagt ze. Niall en ik kijken elkaar aan. Ik knik dat hij het mag zeggen. De naam die we al die tijd al in ons hoofd hadden. 'Lucy. Lucy Horan', zegt hij trots. Ik kijk naar Lucy. Het kleine babytje dat in mijn armen ligt. Onze dochter. 

-------------------------------------------------------

THE END!

-------------------------------------------------------

Lieve lezers, hier zijn we dan aangekomen bij het allerlaatste hoofdstuk van 'Wie Van De Twee'. Hij is wat aan de korte kant, maar ik hoop niet dat dat heel erg is. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het lezen van mijn verhaal, voor alle votes en dat je het toegevoegt hebt aan je library/readinglist. Ook erg bedankt voor de comments! Deze hebben mij gemotiveerd en geholpen om verder te schrijven. Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit verhaal, en ik vond het erg leuk om het te schrijven. Voor nu is dit het einde. Misschien dat er ooit noge en sequel komt, dat weet ik nog niet. Maar jullie zullen zeker nog meer van me horen! Voor meer verhalen van mij, kijk je bij mijn werken. Ik ben bezig met nog vele nieuwe verhalen :).

Bedankt voor alles,

liefs Andrea.