Wie Van De Twee?

Hoofdstuk 3

Ik kan het niet geloven. Niall en ik hebben elkaar zojuist het jawoord gegeven! Iedereen kijkt ons vol blijdschap aan. Vrienden, familie, en natuurlijk onze ouders. Mijn moeder haalt heel typisch, zoals je altijd in films ziet, een zakdoek uit haar handtas en dept haar tranen weg. Niall's moeder knipoogt naar me. Niall is nu officieel mijn echtgenoot. Vanaf nu zullen we altijd samen blijven. Hoop ik dan. Maar dat kan ook niet anders. Niall en ik zijn gemaakt voor elkaar. 'Ga je mee?'  Niall pakt mijn hand, en opeens liggen we op bed. Ik lig in Niall's armen. Hij houd me stevig vast. Opeens gaat het bed op en neer. Alsof iemand op het bed springt.....'DEMIIIIIIIIIII!!!'  Een stem maakt me wakker. Ik kreun. Waarom  nu? Ik had net zo een mooie droom. 'Wat is er?' zeg ik slaperig. Latisha stopt met het springen op mijn bed. 'DIT!' schreeuwt Latisha, boos, maar tegelijk ook enthousiast. Ze gooit het dagblad op mijn schoot. Met moeite probeer ik mijn ogen open te houden. 'KIJK DAN!' schreeuwt Latisha weer, ietsje zachter. 'Mens, hou op met schreeuwen, ik ben pas net wakker!' Ik pak het dagblad wat beter vast en kijk ernaar. Niall staat op de voorpagina in een heel mooi pak, met een meisje naast hem. Een meisje. Langzaam dringt het tot me door. Dat meisje, dat ben ik. Geschrokken kijk ik Latisha aan. Ik wil wat zeggen, maar er komt niks uit mijn mond. Latisha kijkt me vragend aan. Ze wil een verklaring van wat ze zojuist heeft gezien. 'Ligt het aan mij, of ben jij dat?' ze wijst naar de voorpagina. Nee, het ligt zeker niet aan haar. Zolang ik het me kan herinneren, ben ik dat inderdaad. Ik weet nog heel goed hoe Niall en ik uit de auto stapten, opweg naar het restaurant, en toen er opeens allemaal paparazzi voor onze neus verscheen. Latisha gaat naast mij zitten, en kijkt vol ongeloof naar de foto. 'Djeezz, Demi...je staat gewoon naast...naast Niall fucking Horan!'  ze pakt mijn schouders en schud ze door elkaar. Ik lach. 'Dus het is waar! Ben jij echt zijn vriendin?'  Ik lach weer. Het is grappig om te zien hoe vol ongeloof ze me aankijkt. 'Ja het is waar!' lach ik. 'Oh my god..waarom heb je me dit niet verteld?' vraagt Latisha. Ze staat helemaal versteld, omdat ik het haar niet heb verteld. Ik kan het begrijpen. Normaal vertel ik haar altijd alles. Ik ga recht op zitten. 'Niall wilde het eerst nog even stil houden. We zijn nog niet zo lang samen'. Latisha lijkt begrip te hebben en knikt. Er verschijnt een klein lachje om haar mond. 'Je moet me alles vertellen. Hoe je hem hebt ontmoet, hoe hij is. Gewoon alles! En natuurlijk, hoe zijn de andere jongens?'  ze gaat voor me zitten in de kleermakerszit. Ik lach, en vertel haar heel het verhaal.

'Alstublieft, uw Starbucks medium'. De vrouw geeft me een beker met koffie aan. Ik ga zitten bij een tafeltje bij het raam. Latisha is naar haar werk en Niall is op bezoek bij zijn moeder. Ik had toch niks beters te doen, dus ben ik maar naar buiten gegaan. En nu zit ik hier, in m'n eentje bij de Starbucks. De heerlijke geur van de koffie dringt mijn neus binnen en ik neem een slok. Hmmm, wat hebben ze hier toch fantastische koffie. Ik denk aan mijn droom van vannacht. Over de bruiloft. Is het misschien een visioen? Ik lach om mezelf. Ik geloof eigenlijk nooit in dat soort dingen. Maar het zou kunnen dat Niall en ik, op een dag gaan trouwen. Ik kijk naar buiten, en zie achter een auto iemand lopen. Ik herken meteen zijn chocolade bruine krullen, die perfect voor zijn ogen zitten. Het is Harry. Harry die gister in de studio met me zat te flirten. En in het restaurant. Het zal toch niet...? Ik zucht. Harry heeft me gezien. Hij lacht. Niet veel later staat hij voor de deur van de Starbucks. Hij doet de deur open en komt lachend binnen. Hij besteld eerst een koffie en komt dan mijn kant aangelopen. 'Wat toevallig', lacht Harry. 'Mag ik bij je komen zitten?'  zonder op het antwoord te wachten, schuift hij de stoel onder de tafel vandaan en gaat zitten. 'Wat brengt jou hier, zo alleen?' ik zucht. Ik heb hier helemaal geen zin in. 'Ik had zin in koffie', antwoord ik kortaf. In de hoop dat hij ophoud met vragen stellen. Harry lacht. 'Wat?' 'Niks'. Hij neemt een slok van zijn koffie. 'Dus...waarom deed je zo gister?' vraagt hij uiteindelijk. Hij wil natuurlijk weten waarom ik me lostrok van zijn hand. Waarom ik niet met hem wilde praten. 'Ik had even geen zin in dat geflirt van je ', antwoord ik. Harry begint hard te lachen. Een aantal mensen kijken om. 'Geflirt? Dus zo noem jij het. Wat jij wilt madame...'  Weer neemt hij een slok. 'Het is toch zo', zeg ik bot. 'Mij kan je niet voor de gek houden'. 'Dat wil ik ook niet', antwoordt Harry. 'Nu je hier toch alleen zit...zin om wat leuks te doen?'  Harry kijkt me vragend aan, in de hoop dat ik ja zeg. Nee zeg, het laatste wat ik wil doen is 'iets leuks doen' met Harry. Wat verstaat hij onder 'iets leuks doen'? Als ik ja zeg gaat hij misschien dingen in zijn hoofd halen ofzo. Dat is wel het laatste wat ik wil. Maar ik heb geen zin om heel deze dag alleen te zijn. 'Best', antwoord ik zuchtend. Harry glimlacht. De twinkeling van gisteren is weer in zijn ogen te zien. Ik hoop dat hij zich maar niet al te veel inbeeld. 'Mooi. Zullen we naar het park?' ik knik. Mij maakt het niks uit waar we heen gaan. 

Samen met Harry loop ik met mijn handen in mijn zakken in het park. Het is mooi weer. Kinderen spelen, oude mensen voeren eendjes, en koppels zitten op bankjes te zoenen. Was Niall er maar. Ik zou veel liever met hem naar het park gaan. Stiekem kijk ik naar Harry. Zijn chocola bruine krullen zitten perfect over zijn ogen. Zijn ogen zijn ook mooi. Om in te verdrinken. Eigenlijk is hij best aantrekkelijk. Nee! Wat ben ik nou weer aan het denken? Rustig Demi, je kan hem best aantrekkelijk vinden. Als Harry naar mij kijkt, draai ik mijn hoofd snel opzij. Ik hoor Harry giegelen. Hij heeft zeker gezien dat ik naar hem keek. 'Wat was jij eigenlijk aan het doen, alleen?' vraag ik nieuwschierig, om de stilte te verbreken. Harry zucht. 'Niks. Ik verveelde me'. Ik knik. Harry stopt met lopen. 'Weetje Demi...Niall heeft maar geluk met jou', zegt hij zuchtend. Ik bloos. Waarom zegt hij dit? 'Probeer je soms weer-' 'Nee, echt niet. Ik wilde het gewoon even zeggen'. Ik trek mijn wenkbrauw op. Gewoon even zeggen. Harry lacht. 'Dat mag toch wel? Dat je met Niall bent, betekend niet dat-' 'Jaa, ik weet het. Zullen we een ijsje gaan eten?'  vraag ik glimlachend. Harry krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. 'Met jou altijd', zegt hij, terwijl hij een arm om mijn zij slaat.

Eenmaal thuis gekomen ga ik met een plof op de bank zitten. Ik ben super moe. Het was echt gezellig met Harry. Ik lach. Dit had ik echt niet verwacht. Harry is anders dan ik dacht, hij is heel aardig en luistert echt goed. We zijn na het park een ijsje gaan eten, en daarna zijn we een film wezen kijken bij hem thuis. Met veel popcorn en cola. Het was echt super. Ik glimlach als ik eraan terugdenk. Ergens voel ik me ook schuldig tegenover Niall. Dat is niet nodig, je was gewoon gezellig met Harry. Voor de rest niks. Mijn geweten heeft gelijk. Het is volkomen onschuldig. Toch? Wat zit ik nou te twijfelen! Ik ben verliefd op Niall! Niet op Harry! Opeens voel ik mijn mobiel trillen. Een sms'je van Harry.Ik heb hem vandaag mijn nummer gegeven. Ik voel dat ik blij word. 

Hey, ik vond het echt awesome met jou vandaag. Moeten we vaker doen :) xx

Ik lach. Tegelijk voel ik ook kriebels in mijn buik. Wat heb ik toch? Vind ik hem soms...Nee! Nee nee neeeeeee 10000x nee. Nee, ik vind Harry niet leuk. Gewoon aardig. Ik besluit hem terug te sms'sen.

Ik ook, kheb een top dagje gehad :) moeten we zeker nog eens doen xx

En verzend. Nu voel ik me nog schuldiger. Het voelt alsof ik Niall bedrieg. Maar natuurlijk is dat niet het geval. Ik heb niet met Harry gezoend ofzo. We hebben gewoon afgesproken. En bovendien ben ik verliefd op Niall. Toch?