Wie Van De Twee?

Hoofdstuk 24

Zachtjes open ik mijn ogen. Een paar zonnestralen schijnen door de gordijnen. Ik draai me om, en zie naast mij het belangrijkste persoon in mijn leven liggen. Niall. Gisteren toen hij het ziekenhuis uit mocht, zijn we meteen naar zijn appartement gegaan. De jongens zijn ook even geweest en we hebben -natuurlijk- weer Nando's gegeten. En Harry, Harry was er niet. Maar dat was natuurlijk ook te verwachten. Ik streel met mijn vingers over Niall's gezicht. Ik ga wat dichterbij hem liggen en geef hem een kusje op zijn voorhoofd. Die heeft hij ook wel verdiend, na keihard vechten om uit coma te komen. Alles is weer net zoals vroeger, lijkt wel. Al weet ik dat het eigenlijk niet zo is. Ik ben alsnog zwanger, en ik weet niet wat ik moet doen. Niall opent zachtjes zijn ogen. Hij knippert even met zijn ogen en glimlacht. 'Goedemorgen', fluister ik. 'Goedemorgen', fluistert hij terug in zijn ochtendstem. Hij komt boven me hangen en zoent me. 'Dit heb ik zo gemist', zegt hij. Ik knik. 'Ik ook. Ik ben zo blij dat alles weer goed is'. 

'Tussen ons wel ja', antwoord hij. Niall gaat weer op zijn rug liggen. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoe bedoel je?' 'Ik weet niet hoe het nu verder moet. Harry en ik....we worden nooit meer zulke vrienden als eerst. Dat is zeker. En binnenkort op tour..Terwijl jij in verwachting bent. Het is allemaal zo moeilijk'.

Ik knik en laat mijn hoofd rusten op zijn borst. 'Misschien zijn we wel helemaal niet klaar voor een kind. Misschien moeten we het gewoon weghalen. Dan kan jij op tour en ik studeren. Niks aan de hand'. 

Niall zucht. 'Straks krijgen we spijt'. Tja dat is ook zo. Straks word ik depressief en heb ik alleen maar spijt. Wat moet ik toch doen? Waarom is het leven zo moeilijk? 'Maar wil jij kind?' vraag ik. 

'Kinderen zijn wel leuk. Ze zijn schattig en zo lief. En je kunt met ze spelen. En allemaal dingen leren. Zoals praten, lopen, fietsen'. Ik glimlach. Dat iemand van 19 hier zo over denkt. Opeens horen we een telefoon gaan. Hij is van Niall. 'Neem je niet op?' vraag ik. 'Ligt eraan wie het is'. Ik kijk even op het schermpje. 'Het is Paul'. Niall zucht. 'Geef maar'. 

'Hi Paul'.

.............

'Ja prima'.

..............

'Wat? Waar is hij dan?'

..............

'Hoe moet ik dat nou weten'.

..............

'Echt? Maar waarom?'

..............

'Maar we hebben hier zo lang naar toe gewerkt. We kunnen de fans toch niet teleurstellen?'

.............

'Ja. Ik begrijp het'.

..............

'Bye'.

Boos hangt hij de telefoon op. 'Wat is er?' vraag ik. 'Harry is weg en de tour wordt afgeschaft'. Ik kan mijn oren niet geloven! De tour, waar ze zo lang voor hebben gerepeteert, gaat niet door?! En Harry is weg! Hoe kan dat nou? 'Maar...hoe kan dat? Waarom?' Hij haalt zijn schouders op. 'Ik moet van de dokters rust nemen. En de sfeer in de band is gewoon niet goed nu. Omdat ik dus rust moet nemen en Harry even een break neemt kunnen we niet verder. Helaas'. Ik knik begrijpend. 'Sorry Niall'. Hij keert zich naar me toe en geeft me een kus. 'Je hoeft geen sorry te zeggen'. Weer geeft hij me een kus. Telkens voel ik die vlinders weer terug komen. 'Wat zullen we doen vandaag?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Dat maakt me eigenlijk niet zoveel uit'. Ik stap het bed uit als ik opeens een erge steek voel in mijn buik. Ik grijp meteen naar mijn buik. 'Demi! Gaat het?' Hij pakt me vast. De steek is weer weg. 'Ik had pijn, maar het is weg'. 'Misschien moeten we toch naar het ziekenhuis toe'. Ik knik. We kleden ons snel aan en nemen dan een ontbijtje. Wat zou er zijn? Is er iets mis met mijn kindje?

***

'Dokter Hemsworth', stelt de dokter zich voor. Hij geeft ons allebei een hand. 'Kom binnen'. De dokter laat ons binnen in het kamertje. Ik pak Niall's hand vast. Dat voelt vertrouwd. 'Ik ga u een paar vragen stellen aangezien uw klachten'. Hemsworth pakt een notitieblok en kijkt ons allebei aan. We knikken. 'Mevrouw, hoe lang bent u zwanger?' Ik denk even na. 'Ik denk een week of 2', antwoord ik vastbesloten. Hij schrijft het op. 'Heeft u eerder last gehad van steek in uw buik sinds u zwanger bent? En voordat u zwanger was?' Ik schud mijn hoofd. Zo lang ik me kan herinneren heb ik geen last van steek. 'Oke. We gaan nu een echo maken om te kijken of alles in orde is. Ik haal mijn collega even'. Hemsworth staat op en loopt de kamer uit. Ik voel een tinteling door mijn lichaam gaan. De eerste echo! De eerste echo van ons kind. Ik kijk Niall aan. 'We gaan ons kindje zien Nialler'. Niall glimlacht. Het ziet ernaar uit dat die glimlach zijn gezicht nooit meer gaat verlaten.

Niet veel later komt er een vrouw binnen lopen. 'Goedemorgen!' zegt ze. Ze geeft ons allebei een hand. 'Tamara Johnson. Jullie zijn Demi Manders en Niall Horan?' We knikken allebei trots. 'Goed. Mogen jullie meelopen naar de kamer hiernaast'. Wat een gedoe zeg. We staan allebei op en volgen Tamara naar de volgende kamer. Ze gebaart dat ik mag liggen. Ik ga liggen op het bed en Niall pakt mijn hand vast. Hij knipoogt naar me. Tamara smeert witte gel op mijn buik. Dit heb ik zovaak gezien in van die ziekenhuis programma's. En nu overkomt het mijzelf! Nu gaat ze met een apparaat over mijn buik. Er verschijnen beelden op het scherm. Ik knijp in Niall's hand. 'Ziet u dat?' Tamara wijst naar de beelden. We knikken allebei. 'Kijk, daar is het hoofdje. Daar is de rest van het lichaampje'. Ik voel tranen in mijn ogen komen. Tranen van blijdschap. Dat is ons kindje. Het kindje van Niall en mij. Dit moment pakt niemand van ons af. Het is zo mooi. Als ik opzij kijk zie ik dat Niall zelf ook emotioneel is. We kijken elkaar diep in de ogen aan en knikken naar elkaar. We weten het zeker, het is officieël. Niall houden het. Wij krijgen samen een kind. En wat voelt het goed!