medyada bölümün bir kısmını yazarken sözlerini düşündüğüm güzel şarkı var 💔
lütfen okuyun ❤️❤️
percy öldükten sonra bu kitabı okumayı bırakmayan herkese teşekkür ederim
muhtemelen herkes bu bölüme gerçekten ölüyor mu ölmüyor mu diye bakmaya geldi ve eğer ölüyorsa herkes kitabı terkedecek
ve beni linç edecek
daha doğrusu linç etmeye devam edecek dkdmckmd
bu bölüm The_Chosen_One28 'a :))
her neyse... bölüme geçin bakalım
(küçük bir notcuk:
BEN BUNU YAZARKEN KİTAP 4K OLDU ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM 💚)
Annabeth
"BENİ İÇERİ AL! BENİ İÇERİ AL!! EĞER BENİ İÇERİ ALMAZSAN PERCY'NİN BİLEKLERİNDEN KENDİM ÇIKARDIĞIM ZEHİRLİ BIÇAKLARI SENİ ÖLDÜRMEK İÇİN KULLANIRIM!"
Percy'i hızlıca okul revirine taşımışlardı. Durumu çok kritikti. Her yerinden yara almıştı ama tabii ki de şu an bilekleriyle uğraşıyor olmalılardı. Annabeth de kapıda bekleyen görevliye bağırıyordu.
"İNSANLARIN İÇERİ GİRMEMESİ İÇİN KAPIDA BEKLEMEKTENSE GİDİP SEVGİLİMİN YAŞAMASINA YARDIM ETMEN GEREKMEZ Mİ?!"
O sırada arkasında biri olduğunu hissetti. Ve arkasında döndüğünde bunun Piper olduğunu anladı. Piper'ın yüzünü inceledi. O da ağlıyordu. O da çok üzgündü. Ama şu an kimse Annabeth kadar üzgün ve öfkeli olamazdı. Kalbinin acısını şu an kimse anlayamazdı.
Annabeth konuştu: "Piper beni içeri almıyorlar... Piper ben onsuz yapamam ben onsuz yaşayamam ben onsuz hiçbir şeyim Piper. Benim hayatımı anlamlı kılan şey oyken ben o olmadan nasıl normalce hayatıma devam edebilirim? PIPER BEN ONDAN BAŞKA BİRİNİ SEVEMEM!"
Piper Annabeth'e sarılınca Annabeth de ona sarıldı. Ama bu onu daha iyi hissettirmedi.
"Benim yüzümden öldü..." dedi Annabeth.
"Annabeth bu doğru değil..."
"Hera'ya daha saygılı olsaydım bunu yapmazdı..."
Annabeth'in Piper'a sarılan elleri titriyordu. Aslında her yeri titriyordu. O olmadan çok üşüyordu, o yanında olmadan...
"Annabeth ilk öncelikle hepimiz biliyoruz ki Hera'ya saygılı olmak dünyanın en saçma şeyi. İkincisi senin suçun değil. Percy de seni suçlamazdı. Kimse seni suçlamıyor."
"Ben suçluyorum! Ben kendimi suçluyorum! Pipes ben... ben onun sayesinde mutluluğu buldum, aşkı buldum, hayatın gerçek anlamını keşfettim. Ben onsuz 12 yaşında her şeyi bildiğini sanan ama aslında hiçbir şey bilmeyen o küçük, ukala kıza dönüşürüm."
"Ben onsuz hayatıma devam edemem..." diye ekledi Annabeth.
"Annabeth... Annabeth bana bak," Piper ona sarılmayı bırakıp Annabeth'in ağlayan yüzünü ellerine aldı. "Senin acını hayal bile edemem Annabeth. Siz Percy'le gördüğüm en iyi, en uyumlu çiftsiniz... Ama şu an sakin olman ve, çok zor biliyorum ama, mantıklı düşünmeye çalışman gerek. Hala umut var..."
Annabeth tekrar Piper'a sarıldı. Düşüncelerini toparlamaya çalışıyordu. Percy'i kaybedemezdi. Onsuz yarımdı. Yarısını kaybetmişti. Artık onun için her şey yarımdı. Gökyüzü, ruhu, kalbi... Artık hepsi yarımdı. Sanki Dünya ikiye ayrılmıştı ve diğer yarısı artık yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olimpos Kahramanları Hogwarts'ta
FanfictionDüşünün... hiç bir Olimpos Kahramanı'nın ölmediğini düşünün. Bir okul yılı için Hogwarts'a gittiklerini düşünün. Aynı zamanda Harry Potter ve arkadaşlarının da 7. sınıfı, çok kayıp yaşanan Hogwarts Savaşı'nın bitiminde normal bir şekilde okuyacağı...
