Wiersze i ich upublicznianie jest jak dawanie siebie ludziom na tacy. Pokazujesz swoje myśli, uczucia, dzielisz się z nimi swoimi radościami i smutkami. To jak ubieranie w słowa obecnej chwili, aktualnego uczucia. To jest jak opowiadanie swojego życia innym, tylko w ładnych słowach.
Pisanie wierszy nie jest jak pisanie rozdziałów do "książki". Tu pomysł pojawia się nagle, pod wpływem chwili, jakiegoś uczucia. Trzeba go szybko zapisać, bo okazuje się być strasznie ulotny. Tych pomysłów nie ma za wiele, zwłaszcza jak się dopiero zaczyna pisać poezję, dlatego będą one publikowane rzadko.
Poezja to cień rzucany przez latarnie naszej wyobraźni
~~~
Lawrence Ferlinghetti
