"Minseok mu aradı?"
"E-evet."
"Sakin olmalısın."
"Yarın onun evine gideceğim."
"Ah pekala bunun için bir şeyler ayarlayacağız."
"Ne gibi?"
"Bir karışım içeceksin işte."
"İçtikten sonra kusma ihtimalim?"
"Olmasın."
"Ah pekala."
"Saat kaçta gideceksin peki?"
"Bilmiyorum. Ne zaman istersen gel dedi."
"Pekala."
***
"Hyung ben çıkıyorum!"
Akşam 6ya doğru Luhan Minseok'un evine gitmek için hazırlanmıştı.
"Bekle, bekle bekle!"
"Hm?"
"Önce şunu iç."
"O ne?"
"Seni ilgilendirir mi? İç dediysem iç."
Luhan sesini çıkartmadan Kris'in uzattığı şeyi bir dikişti içti.
"Öğk bu da ne!"
"Seni biraz olsun sakin tutacak bir karışım."
"Mide bulandırıcı."
"Sakın kusma."
Luhan suratını ekşitmiş bir şekilde Kris'e bakarken Kris talimatları sıralamaya başlamıştı.
"Telefonun hep açık olsun. Şarjın azsa şarj makineni yanına al. Seni aradığımda ulaşabileyim. Kendini çok kötü hissedersen daha sonra devam edelim diyip evden çık. Gerekirse beni ara ben seni almaya gelirim. Çok geçe kalma. Adam akıllı ödevinizi yapın. Başka şeyler düşünme, unutma o senin sadece arkadaşın. Hislerini bir kenara bırakman gerek."
"Pe-pekala."
"Kokusundan rahatsız olursan camı aç."
"Ama rüzgar kokusunu daha fazla almama neden olur."
"Hayır temiz hava içeri gireceği için kokusunu biraz hafifletebilir ya da dediğin gibi tam tersi olur ama unutma bütün oda onun kokusu ile dolu olacak."
"Beni rahatlatmak yerine daha çok korkutuyorsun."
"Özür dilerim."
"Tamam o zaman ben gidiyorum."
"Telefonun yanındaydı değil mi?"
"Evet."
"İyi çalışmalar."
"Teşekkürler."
Luhan evden çıkıp yavaş yavaş Minseok'un evine doğru yürümeye başladı. Kısa süre sonra ormandan çıkmıştı ve Minseok'un kapısının önündeydi. Tam kapıyı çalacağı sırada Minseok gülen bir suratla kapıyı açtı.
"Ah ben de kapıyı çalacaktım."
dedi Luhan şaşırarak.
"Odamda camdan bakarken geldiğini gördüm de."
Luhan bunu duyunca kaşları havaya kalktı.
"Şey yani seni izlemiyordum tabii, sadece sıkılıp camdan baktım. -Bütün gün bunu yaptığımı kanıtlayacak bir şey yok.- Ve şey geçsene içeri."
