"İyi misin?"
Luhan çantasından kitabını çıkartırken,
"İyiyim."
dedi.
"Kokuyu alıyor musun?"
"Hem de çok ağır bir şekilde."
"Dayanabilecek misin?"
"Sanırım."
"Çok kötü olursan hemen sınıftan çık. Peşinden geleceğim."
"Bununla baş etmek zorundayım."
diyerek Luhan gözlerini Minseok'a dikti. Ama bu Luhan'nın kalbinin daha da hızlanmasına neden olmuştu.
"Luhan sen ne yapıyorsun? Kalp atışlarını duyabiliyorum."
"Ben sadece bağışıklık kazanmaya çalışıyorum."
"Luhan burnun kanıyor!"
"Lanet olsun!"
diyerek Luhan ayağa kalktı. Minseok bunu duyarak arkasına döndü ve Luhan'a baktı. Luhan ise hemen sınıftan çıkıp tuvalete gitti. Burnuna peçeteleri tıkıştırdığı sırada Kris'de yanına gelmişti.
"İyi olduğuna emin misin?"
"Gerçekten iyiyim."
"Kalbin hala deli gibi atıyor."
"Muhtemelen aldığım kokuya karşılık bedenim karşılık veriyor."
"Hala alıyor musun kokuyu?"
"Evet."
"Nasıl ama..."
"Giderek koku yaklaşıyor! Sussan iyi edersin."
Luhan bunu dediği sırada içeri Minseok girdi.
"Ahahah Minseok burada ne işin var?"
diye sordu Kris.
"Ben sadece merak ettiğim için geldim."
"Birazdan ders başlayacak, gitsen iyi olur."
"O hasta falan mı? Neden böyle burnu kanıyor?"
diyerek Minseok Luhan'a yaklaştı ve başka bir peçete alarak Luhan'nın burnunu sıkıp kafasını geriye doğru yatırdı. Luhan ise bu durumda ne yapması gerektiğini bilemiyordu. Vücudu tepki verse de o hiçbir şey yapamıyor, kıpırdayamıyordu dahi. Kris bunu fark eder etmez hemen Minseok'un elinden peçeteyi alıp aynı şekilde Luhan'nın burnunu tutmaya devam etti.
"Hasta falan değil yani sanırım, sen gitsen çok iyi olacak Minseok. Hem bizim de durumumuzu söylersin. Bak zil çalıyor. Hadi koş sınıfa."
"Pe-pekala."
diyerek Minseok tuvaletten çıktı ve sınıfa geri döndü.
"Senin kanaman de ne durmaz şeymiş böyle."
"Durduğu sırada Minseok birden belirdi ben ne yapabilirim?"
"Hala kanıyor mu?"
"Sanırım durdu. Çekersen elini kontrol edebilirim."
Kris yavaşça elini kardeşinin burnundan çekti, ardından peçeteleri çöpe attı. Luhan ise lavaboya yönelip burnunu yıkamaya başladı.
"Kalp atışım normale dönmeye başladı."
"Güzel. Bir gün okulda dönüşeceksin, o olacak."
"Bununla başa çıkmayı öğrenmeliyim."
