Karanlık sokakta sadece ayakkabılarımın yere vurduğu sesi dinleyerek yoluma devam ettim.Kafeden hızlıca çıkıp delilerce koştuğum için yorulmuştum.Belkide yerle ilişkiye girene kadar koşmuştum diye düzeltebilirim.Kanayan dizime aldırmadan yürümeye devam ettim.O an ne düşünmüştüm ki oradan hızlıca çekip gitmiştim hemde bu saatte.
Annemler...Tekrar koşmaya başladım.Yere kapaklandığımda ağlamaya başladım.Dizim yada başka bir yerim acıdığı için ağlamıyordum.Kendime kızıyordum.O kafeden hızlıca çıkmak yerine nasıl böyle bir karar aldıklarını sorabilirdim.Kafeye annemlere istediğim liseyi kazandığımı söylemek için gitmiştim ancak annem ve babamın boşanma kararını öğrenmiştim.
Hangi akla hizmet bu kararı almış olabilirlerdi.Hiç mi bizim nasıl hissedeceğimizi düşünmemişlerdi.Birinin bana elini uzattığını gördüğümde hala yerde olduğumu fark ettim.Uzanan elin sahibine bakmak için kafamı kaldırmamla indirmem bir oldu.Hayal olmalıydı.Düştüğümde kafamı felan mı çarpmıştım ben.Çünkü böyle insanların yetiştiğini sanmıyordum.Çocuk ellerini iki yana salladığında gerçek olduğunu anladım.Bu çocuğun annesiyle tanışmalıydım.Böyle çocuğu doğuran annenin elini öpmeliydim.Bunu yapacağımı aklıma kazıdım.
Ellerini tutup ayağa kalktığımda üstüm kirlenmişti.Biraz ellerimi üzerimde gezdirdikten sonra ''teşekkür ederim'' dedim çocuğun supralarına bakarken.Çocuğun ayağında supra mı vardı ya her neyse kendi gel Asya.Başımı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalıştım.''iyi misin?'' dedi beni süzerek.'' Evet '' dedim gözlerimi supralarından ayırıp yüzüne bakarken.Bal köpüğü gözleri sarıya dönük çokta sarı olmayan saçları ve biçimli bir vücudu vardı.''Seni evine bırakmamı ister misin?'' dedi arbasını göstererek.Yakışıklı olabilirdi tamam baya yakışıklı olabilirdi bana yardım etmiş de olabilirdi ama onu tanımıyordum ve arabasına binemezdim.''Hayır'' dedim ve arkamı dönüp yolda ilerlemeye devam ettim.''Sen bilirsin'' diye bağırdı arkamdan.İnsan bir ısrar ederdi.Tamam belki binebilirdim arabasına ama belki o da bana yardım ettiği için.Yakışıklı olduğu için felan değil ne saçmalıyorsunuz.
Eve vardığımda baya geç olmuştu.İçeri girip direk banyoya çıktım.Duş almalıydım.Ah ne zekiyim (!) Aynaya baktığımda çocuğun neden ısrar etmediğini anladım.Saçlarım dağılmış.Burnum soğuktan kıpkırmızı olmuştu.Gözlerim ağlamaktan şişmiş kan çanağına dönmüştü.Üzerimdekileri çıkarıp kirliye attım.Kendimi duşa attım.Sıcacık su bana her zaman iyi gelmişti.Kendime suya bırakırken bugün ne kadar üzüldüğümü anladım.Ellerim buruş buruş olana kadar duşta kaldım.Duştan çıktığımda dış kapının açılma sesini duydum.Gelmişlerdi.Abim sinirle odaya girdi.Onun yanına uğramalıydım.Üzerime şortlu pijama takımlarımı giyip saçımı topuz yaptım.Uykumun geldiğini fark edip abimle konuşma işini yarına bıraktım.Annemlerle konuşacağımı sanmıyordum.Kendimi yatağa attım.Bugünün bütün yorgunluğunu ve üzüntüsünü hissederek uykuya daldım.
