28.06.2020
Bir Yudum Sevdada Boğulanlara
Bugün yeni bir sayfa açıyorum. "Bunu da yırtmayayım" diye dua ederek. İçimden "yapma" diyorum. "O bıçak tekrar sırtına saplanır" diyorum. Dinletemiyorum. O korktuğum soru açtığım yeni sayfada beliriyor: Nasılsın? Sevdiğim adam kalbimi kağıt gibi yırtıp attıktan sonra mı? İyi değilim. Hiç iyi değilim. Sahi kaç yıl oldu? Beş var mıdır bir yudum sevdada boğulalı?
Yanına gelmek isterken arkamı dönüşümün yorgunuyum bugün. Geride bıraktıklarımın altında eziliyorum. O son bakış silinmiyor zihnimden. Ne zaman gözlerim zifiri karanlığa gömülse karamel gözler beliriyor derinden. O suçlayıcı, kırıcı, acımasız gözler. Sonra hiçbir şekilde titremeyen sesin geliyor kulaklarıma. Uzaklaştırıyorum onu. Yıllar sonra hatırlamak bile acı veriyor.
Tek başına ayakta duramıyor insan. Elimden tutacağına söz vermiştin. Hep yanımda olacağına söz vermiştin. Beni hiç bırakmayacağına söz vermiştin. Sen kendi sözüne ihanet ettin.
İçim bir rüzgar uğultusu sanki. Belki de nereye savrulduğunu bilmeyen kurumuş bir yaprak. Beni bir başıma bırakışının esiriyim. Bu bembeyaz sayfayı yeniden açarak hata ettim. Gözlerimden süzülen yaşların affına sığınarak kapatıyorum.
Sana veda ediyorum içimin en yaralı yerinden. Ben daha fazla gönlümün yükünü taşıyamıyorum. Bilmen gereken bir şey var. Yıktıklarını toparlamak için geri döndüğünde bulamadığın o eksik parça olacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİBE VURMA SANATI
Teen FictionBir yudum sevdada boğulanlara.. Tek başına ayakta duramıyor insan. Elimden tutacağına söz vermiştin. Hep yanımda olacağına söz vermiştin. Beni hiç bırakmayacağına söz vermiştin. Sen kendi sözüne ihanet ettin.
