8th Song
“Ikaw?!” Gulat kong sabi, taragis na yan! Ayoko na! uuwi na ko.
“Ikaw nanaman! Michael?!”
“Aynako Ella, uuwi na ako!” Sabay walk-out ko, potek sira na agad araw ko eh!
“Mara.” His voice. I freaking missed it.
“Let’s fix this.” Ayoko, pagkatapos mo kong iwan kang letse kang lalaki ka. Ingudngod kita sa lupa eh. Kaya ako nagging NBSB dahil sayo, oo nagging boyfriend kita, pero matagal na kitang pinatay sa isip ko, kaya NO BOYFRIENDS SINCE BIRTH na ulit ako.
“Anong fix fix ka diyan, bangasan kita diyan eh.”
“Ah guys aalis lang kami.” Sabi ni Gerald at Ella.
“Ano na Mara, mag-usap naman tayo oh! Ang tagal kitang hinanap, tapos nung nalaman kong bestfriend ka pala nung nililigawan ni Gerald, natuwa ako kasi magkikita na tayo. Please Mara.”
Potek wag mo kong hawakan Michael, nakalimutan na kita, please lang. Di na kita mahal. Hindi na. Di na kita mahal.
“PLEASE.” At ihinarap pa niya ako ah. Aynako ayokong makita yang mukha mo Michael, please lang. Please. Please. Please.
Akala ba niya nakalimutan ko na yung nangyari dati? Asa naman! Kotongan ko siya eh! Pagkatapos niya ko ipagpalit sa iba! Ang kapal ng much niya!
“Tantanan mo na ako Michael! Please lang! Sawa na kong masaktan.”
“Mara, di totoo yung mga nakita mo noon! Bigla nalang niya ako hinalikan nung nakita ka niya, Mara please maniwala ka naman oh.”
“Matagal nang sira ang tiwala ko, kaya please Michael.”
“Mahal parin kita.” Oo alam ko, at damang dama ko yun paghawak mo palang ng kamay ko.
“Oh tapos?”
“Mara naman, MAHAL KITA. Mahal na mahal. Ako ba mahal mo pain ba ko?”
“Di ko masasagot yang tanong mo.” At umalis na ako, iniwan siyang nag-iisa.
Michael’s POV
“Di ko masasagot yang tanong mo.” As expected, hay nakakalungkot akala ko pa naman magiging okay na tong pagkikita namin.
Sana nakinig siya sa akin noon, di sana kami naging ganito.
Kung alam lang sana niya yung nangyari sa amin noon.
*FLASHBACK*
Flowers? CHECK! Set-up? CHECK! Script? CHECK!
Yes! Eto na, potek kinakabahan ako, 1stAnniversary naming ngayon, at issurprise ko siya.
Time check 1:01pm tagal ko nang nag-aantay kanina pa dapat siya dito, yn na may naglalkad nang babae palapit sa amin.
Teka hindi si Mara yan ah? Si Rachel? Yung epal na babaeng obessessed sa akin? Haynako, manggugulo nanaman to.
“Oh My dear Michael, para sakin ba to? Wow thank you ah!” Tapos inagaw niya yung bulaklak na hawak hawak ko tapos inamoy amoy.
“Nag-abala ka pa, ikaw talaga! Ang sweet sweet mo!”
“L—Rachel, ano ba akin na nga ya—“
“MARA??” Nandun si Mara sa may gilid, umiiyak. Sh*t naman oh!
*Clap clap clap*
“Ang sweet niyo naman ni Rachel, actually bagay kayo.” Tapos pinaglapit pa niya kaming dalawa ni Rachel.
“Oh diba! Perfect couple! Yehey!” Umiiyak parin siya pero tumatawa. She’s really hurt. I can see it in her eyes. Mara please stop crying, please. Makinig ka sakin.
“M—mara, this is not what you think.”
“Wag mo na kong ine-english Michael! Kitang-kita ko eh.” Eto namang si Rachel mukahng tuwang tuwa pa.
“Sige maiwan ko na kayong mga love birds. Baka makasira pa ko ng moment niyo eh.” Sabay takbo niya, grabe yung pag-iyak niya. Sh*t talaga.
*END OF FLASHBACK*
Simula nun kahit anong pagsuyo ko sa kanya ayaw niya ako patawarin. Kasi na-misinterpret niya eh. Bwisit talaga kasi si Rachel eh, nakakainis! Buti nalang at may galang parin ako sa babae at hindi ko siya nasaktan.
1 buwan akong wala sasarili nun, mahal na mahal ko talaga siya. Lumipat siya ng school ng di nagsasabi. Talagang nilayuan niya ako.
Di na kami nakapag-usap simula nung nangyari yun. Haist. D*mn. I missed her so much. At hanggang ngayon mahal na mahal ko parin siya.
Nung nakita ko siya kanina gustong-gusto ko siyang yakapin. Miss na miss ko na talaga siya. I can see in her eyes na mahal parin niya ako, sana nga. Pero mukhang galit parin siya sa akin eh. Hayy. Naman oh.
Mara Jane Dimacuha, makukuha rin kita ulit.
