art | hyunin

1

Hyunjin, okula gitmek için bineceği otobüsün durağında oturuyordu. Sadece etrafı izliyordu genç,kulağında kulaklıkla çalan şarkı onu dünyadan kopartmıştı. Bunu seviyordu,huzur buluyordu müziklerde.

Gözleri,görebildiği her yerde gezindi siyah saçlının. Ta ki,karşı durakta oturan çocukta bakışları donana kadar. Bir heykel gibi görünmüştü gözüne. Güneş kadar parlıyor,ama aynı zamanda geceye ay kadar hakim oluyordu.

Hyunjin, gözüne güzel gelen şeyleri çizmeyi severdi. Ve bu çocuk,hayatında gördüğü en güzel varlık olabilirdi.

Çantasından, daha yeni aldığı eskiz defterini ve kalemini çıkarttı. Resmetmek istiyordu bu güzelliği. Beynine kazıdığı görüntüsünü,kağıda dökmek istiyordu şimdi.

Narin ve ince dokunuşlarla başladı bu resime. Gelen otobüsünü umursamadan,karşısında ki çocuğu resmetti. Kağıda kalemle olan dokunuşları, sanki parmaklarını çocuğun yüzünde gezidiyormuş gibi nazik, ve zarifti.

En güzel şekilde resme aktarmak istedi bu görüntüyü. O çocuğun ne zaman otobüse binip gittiğinden bile habersizdi siyah saçlı. Öyle odaklanmıştı ki resime,beyninde canlandırıyordu onu.

Resmi bittiğinde,gülümsemiş ve defteri kapatıp çantasına koymuştu. Hwang Hyunjin,aşık olmuştu. Bir güneş kadar parlayan,ama aynı zamanda geceye ay gibi hakim olan çocuğa aşık olmuştu.