art | hyunin

12

Sonunda Hyunjin hastaneden taburcu olmuştu. Minho'nun baya bir yardımı dokunmuştu bu süreçte Hyunjin'e. Hyunjin'de ısınmıştı Minho'ya.

Küçüğü de, Jisung'lar ile birlikte kalmaya başlamıştı. O adam ise hapishaneyi boylamıştı bile. Şimdi huzur onlarla olabilir miydi? Tanrı buna izin veriyor muydu? henüz ikisi de bunu bilmiyordu ama öğreneceklerdi.

Jeongin son kez kendine baktıktan sonra evden çıktı ve Hyunjin için yaptığı kurabiyelerle yola koyuldu. Ona minnettardı, hem kendini tehlikeye atmış hem de onu kurtarmıştı. Jeongin tekrar bazı duygularının açığa çıktığını hissetti.

Düşüncelere dalmışken çoktan evin önüne gelmişti bile. Derin bir nefes alıp kapıyı çaldı ve açılmasını bekledi. Çok geçmeden kapı açıldığında gülümseyerek büyüğüne sarıldı. Canını acıtmamaya dikkat ederek ellerini sırtına koydu. Hyunjin gelen atakla şaşırsa da mutlu olmuş ve geri sarılmıştı küçüğüne.

Ayrıldıklarında Hyunjin kapıyı tam açıp Jeongin'in girmesi için yer açtı. Jeongin yüzünde ki silmediği gülümsemesiyle içeri geçti. Hyunjin kalbinin bu ritmini anlayamadı ve durdurmak istedi. Ama yapamazdı, küçüğü onu resmen büyülemişti.

Jeongin ne yapacağını bilemediği için ayakta bekledi. Hyunjin salona geldiğinde ayakta duran küçüğünü gördüğünde garipsedi.

"Otursana Jeongin"

"Ah, evet"

Jeongin utanarak koltuklardan birine yerleşti ve elinde ki poşeti önünde ki masaya bıraktı. Hyunjin de küçüğünün yanına oturup utanmasını zevkle izledi, çok tatlıydı bu halleri.

"Daha iyi misin hyung?"

"Evet, ya sen?"

Jeongin kollarında ki sargılara bakıp gülümseyerek büyüğüne döndü. Canı yanmıyordu ama kolları mahvolmuştu, bunları saklamaktan başka seçeneği de yoktu.

"İyiyim evet"

Hyunjin küçüğünün iyi olmadığını gayet iyi biliyordu. Ayağa kalkıp banyoya gitti ve daha önce aldığı renkli sargı bezlerini çıkarttı. Her renk vardı ve Jeongin'in seveceğini düşündü. Salonda onu bekleyen meleğinin yanına gidip yerleşti.

•••

bayadır yb atmıyormuşum, pek okunmuyor zaten ama yine de attım.