Jus Primae Noctis BL (TR Çeviri ) TAMAMLANDI

Jus Primae Noctis Cilt 1, Bölüm 7/3

(+18 uyarı !! rızasız eylem, şüpheli rıza )

Rahatsız olanlar Lütfen Okumasın !!

***

Ertesi sabah, ne istekli ne de hevesli olmasına rağmen, Walker hala sözünü tuttu ve Wiltshire ile birlikte Le Havre limanına giden gemiye bindi [1],geminin adı.. Prenses Elizabethti..

[1]: 哈维港 (yang'a da değinirler wéi gǎng): Arama sonuçlarında bağlantı Noktası Harvey Kanada da çıktı, ama galiba muhtemelen Le Havre, ortak bir giriş Fransa ve İngiliz turistler için Büyük bir Tur Limanı.

Okyanusunışıltılı ve yarı saydam yüzeyi berrak mavi gökyüzünü yansıtıyordu, güzel birsahne yarattı ve birinci sınıf kabinlerdeki konaklama yerleri de oldukçarahattı, ama ne yazık ki, Wiltshire deniz bacaklarını bulamadı- - - gemiyebindikten iki saat içinde, zaten beş kez kusmuştu.

"Oh, Tanrım! Açık Okyanusu daha önce hiç görmediğin halde, en ufak bir deniz tutması bile olmaz mı?"Büyük rahatsızlık içinde, Wiltshire kabindeki dar yatağın üstünde sırt üstü yatıyordu. Yüzünün her tarafına yazılan kıskançlıkla, kabin penceresinin dışındaki manzaraya tamamen rahat bir şekilde hayran olan Walker'a baktı.

Marquis ile karşı karşıya kaldığında herhangi bir üstünlük duygusu hissetmesi nadirdi. Walker, Wiltshire'ın alnına soğuk bir havlu koyarken güldü ve şöyle dedi: "belki de deniz tanrıları nazik insanları tercih eder."

Wiltshire'ın bir karşı saldırı başlatmayı düşündüğü gibi, gemi zamanında bir sarsıntı verdi ve Marquess hemen çırpınan midesine sarıldı ve bir inilti verdi. Ağzını sıkıca kapatarak, mide bulantısını geri çekti.

O anda, genellikle şen Wiltshire'ın yanaklarının artık solgun olduğunu gördüğünde, Walker artık ona karşı herhangi bir nefret ya da düşmanlığı ateşlemek için kalbinde yer bulamadı.

"Sana yiyecek bir şeyler getirmemi ister misin ""Kabinin duvarında asılı olan saate bir göz attı ve neredeyse öğle yemeği zamanı olduğunu buldu.

" Eğer benim ölümüme sebep olmak istiyorsan... " Wiltshire acı bir kahkaha attı. Kabinin pencerelerinin ötesindeki sınırsız masmavi okyanusa bir parıltı attı ve boğazının derinliklerinden bir inilti verdi, daha sonra onu kötü niyetli sözler mırıldanmaya başladı, Prens Regent'e yönelik küfürler sıraladı.

Son derece çirkin sözler, wiltshire'ın ağzından herhangi bir durma ipucu olmadan akmaya devam ettiğini duyduktan sonra, Walker bir gülümsemeyi kısıtlayamamanın eşiğindeydi. Wiltshire'la ilk tanıştığı andan itibaren, her zaman bir dezavantaja sahipti, ama deniz tanrıları Walker adına bu vahşi adama ceza veriyor gibi görünüyor-cezasının ciddiyeti hala arzu edilenden biraz daha hoşgörülü olmasına rağmen.

"Gidip öğle yemeği yiyeceğim."Walker sandalyesinden yükseldi ve ayağa kalktı, midesi açlıktan gurulduyordu, onu çok rahatsız etti. Daha da önemlisi, kendisi boş bir midesi varken huysuz bir ruh hali içinde bir adamla uğraşmak zorunda kalmak istemedi.

"Henüz gitme!"Görünüşe göre son nefesinde, Wiltshire bilinmeyen bazı rezervlerden enerji toplamayı başardı ve bağırmayı başardı. Walker'a baktı ve en acıklı ve acınacak bir ifadeyle yalvardı " " beni burada yalnız bırakma..."

İskoçyalın'ın yüzündeki şaşkın ifadeyi gördüğünde, daha da vurgulayarak şöyle dedi: "lütfen bana bir süre daha eşlik edin."

Walker, Wiltshire'a birkaç saniye dikkatle baktı; sonunda yumuşadı, Yeşim yeşili gözlerindeki bakıştan etkilendi, ki bu da yalvarmaya yakın görünüyordu.

"Tamam!"Açık bir şekilde başını salladı, bir sandalyeyi yatağa sürükledi ve oturdu. "Sizin için yapabileceğim bir şey varsa, sormaktan çekinmeyin."

Ne de olsa, Marquess'in şimdi göründüğü gibi, ona tecavüz eden şeytan olarak düşünmek zordu ve Walker'ın ölümcül başarısızlığı, başkalarının ondan yaptığı istekleri reddetmeyi zor bulmasıydı.

Wiltshire bir göz kırptı ve kristal benzeri saf yeşil gözleri aniden bir buhar tabakası ile buğulandı. Ses tonu da daha dikkatli hale geldi ve giydiği trajik ifadeyi iltifat etti.