manolya | texting

sana solmuş bir çiçek getirdim

turan

yaklaşık iki aydır hep aynı şeyleri yapıyorum. okula gidiyorum, okulda manolya'yı izliyorum, sonra tiyatro provalarına katılıyorum, oyuncuları bilgilendiriyorum ya da onlara önerilerde bulunuyorum.

tiyatronun bu seferki kurgusu tamamen farklı. bu kez baş karakter menekşe, yani manolya. tahir'in bakış açısından bakıldığında tamamen suçlu olan kız yani. izleyiciler tahir'in hikayesini hatırlamasa bile menekşe'nin hikayesini unutmayacaklar, bundan eminim.

manolya'nın kocaman kahverengi gözlerinin de bu tiyatro oyununu izlemesini yürekten isterdim, ama iclal'in sınıfta ona sataşması sonucu sinirlenip tüm sınıfa bağırarak artık bu tiyatro oyunuyla ilgili hiçbir şey duymak ve yapmak istemediğini söyledi.

manolya'nın etrafından uzaklaşan kişiler bir bir gelip ondan özür dilediler. iclal'in herkese benimle alakalı anlattığı saçma sapan şeylerden dolayı manolya'ya tavır almışlar. ama kadere bakın ki kimse benden özür dilemedi. iclal'in manolya'ya duyduğu kıskançlık her şeyi daha kötü hale getirmiş olsa bile, manolya'ya yaptığım şeylerden dolayı öncelikle ben kendimi affetmedim. bu yüzden etrafımdaki insanların benimle hala konuşmuyor olmalarını umursamıyorum. umursadığım tek kişi manolya.

insanların hayatında önemli saydıkları insanlar genel olarak hayat boyu artar. şu yaşıma kadar benim için annemden ve ölmüş babamdan başka kıymetli olan bir insan daha olmaz diye düşünürdüm. ama manolya'ya duyduğum öfke yerini zamanla pişmanlığa, ardından da umutsuz bir aşka bırakmıştı.

elimdeki hüzünlü kalple ne yapabilirdim hiçbir fikrim yoktu. ritüele binmiş bir ömür ve hüzünlü bir kalp...