Habang papunta kami sa cafeteria ay may nakabangga sa'kin.
Isang babaeng maganda short-haired pero tinatago niya lang ang gandang 'yon sa likod ng kanyang mga salamin. Nung nabangga niya kami ay marami ang nagsitawanan. Marami ang nanukso sa kanya.
"Sorry po. Sorry po talaga." Sabi niya.
"Ano ka ba?! Nakikita mo namang daanan ito di'ba? Ba't ka kasi paharang-harang?" Sabi ni Berry. Hindi ko akalaing magagawa niya yon.
Tinulungan ko ang babaeng makatayo. Binubully pala siya rito? Pinatigil ko si Berry sa pagbubuga niya ng mga masasakit na salita sa babae.
"Berry, ano ba? Tama na!" Sabi ko. Nang nakatayo na ang babae, tumingin ako sa mga nakapaligid sa'kin. Agad ko silang sinumbatan.
"Hoy, kayong mga bullies dito. Bakit niyo siya pinagtatawanan? Alam niyo namang aksidente lang yung nangyari diba? Konting mali lang, ginagawa niyo nang nakakatawa! Kung kayo, gagawin sa'nyo to? Do you think na magandang experience to para sa isang tao?"
Silence covered the campus.Pagkatapos n'on ay isinama ko ang babae.
Tapos ay umupo na kami sa bakanteng table ng cafeteria.
"Ok ka lang ba? Bakit ka nagpapabully ka dito?" Sabi ko.
She replied "It's okay. I deserved to be bullied!"
"Sa anong kadahilanan? There's no person that wants to be bullied. But ikaw, you're brave enough to say that you deserve to be bullied. Why?" Dagdag ko.
"Dati meron akong grupo dito. Our group is called "The Four Grand B's." Kami dati ang mga mean girls dito. May mga nickname kami. Lahat nagsisimula sa 'B'. Ako, tawag sa'kin, 'brain' dahil ako raw ang pinakamatalino sa aming apat. Pero pumunta sila sa isang party at namatay silang tatlo. Pero raw hindi raw mahanap ang kanilang bangkay. Bakit nga ako hindi nasama? Para hindi ko na maramdaman tong sakit na to? At simula n'on, wala nang gustong maging kaibigan ako. Malas ko no? Sana namatay na rin talaga ako. Minsan gusto ko nang magpakamatay kaso nahuhuli talaga ako ng mama ko. Ughh.. sana hindi na lang ako nabuhay sa mundong ito." Sinabi niya yon habang tumatagaktak ang kanyang luha.
Pinilit ko siyang patahanin pero hindi talaga siya titigil sa kakaiyak.
Berry apologizes and said"Oy. Sorry ha! Sa inasta ko kanina. Promise hindi ko na iyon gagawin ulit."
"Ok lang yon." The girl replied.
"Nga pala, ano pala ang pangalan mo?" Tanong ni Glenn.
"Lucy, Lucy ang pangalan ko." Sabi niya at tsaka nagsmile siya.
Nagbell na. Tinanong ko si Lucy na "saan ba yung classroom mo?"
"Magclassmate tayo, di niyo lang siguro namalayan."
"Oh sige, let's better go na sa next class."
At pumunta na kami sa next class namin.
BINABASA MO ANG
Caiti
ActionI'm Caiti. I work on our family's weird agency where professional secret agents stays vigilant and let their pets get their identity. In short, this agency should not be revealed in public. Pero dumating ang oras na nakuha na ang buhay ni Mama, th...
