Caiti

Part 5 - Monica Transferred

Pagkatapos nang klase ay umuwi na'ko. Agad akong pumunta sa kwarto ko nang biglang tumawag sakin si Monica.

"Hello Monica, bakit ka napatawag?" Sabi ko.

"Ikaw na lang friend ko dito sa university natin. Pero nung nawala ka ay parang pinagbabantaan na ako dito ng mga teacher na ibabagsak nila ako dahil raw galit sila sa'yo. Caiti please save me!" Nireply niya.

"Ok, dito ka na lang mag-aral."

"But Cait, Wala akong pera para mag-aral sa ganyang ka mahal na university."

"Its ok. Sasabihin ko kay mama na gawin kang scholar niya."

"Salamat talaga Cait. I owe you everything! Salamat talaga."

Tapos nang convong yun ay agad kong inend-call ang phone ko. Then, I went out to tell mama. Pumunta ako sa kwarto niya. Parang may kinakausap siya. I heard some of their words.

"I know, I'll be gone soon." Sabi niya sa kausap niya. Siguro they communicate through phone. Then after non, they end their conversation. Kumatok ako sabay sabing "Ma, I have to tell you something."

Agad siyang nagreply. "The door is open."

At pumunta na ko sa kama niya nakaupo siya na halatang may kina usap siya sa phone. Tinanong ko siya about dun pero itinaggi niyang may kausap siya so tinanong niya ko kung ano ang dahilan ng pagpaparoon ko sa kanyang kwarto.

"Well, si Monica, gustong magtransfer but she can't afford. Pwede ba siya nating maging scholar?" Sabi ko.

"Ano naman ang dahilan niya para magtransfer? May problema ba siya?"

"Pinagbabantaan siya ng mga teachers d'on na ibabagsak siya dahil galit yung mga guro sa kin. So si Monica na lang yung pinagbubuntungan nila ng galit dahil wala na ko don. Since, I am the reason of this problem, I instantly find some ways para ma-solve tong problema na to."

"Ok!" Walang pag-alinlangan na sabi ni mama. "Magtatransfer na siya samakalawa."

"Thanks ma! Kahit papano, may puso ka rin."

"Siyempre, request yon nong anak ko eh."

Pagkatapos non, umalis na ko sa kwarto ni mama then i went to my bed then sleep.