Faith // Harry Styles

8/Let's eat

Harry

Herkes öylece birbirine bakarken bunu ilk bozan Lensey olmuştu.

Faith'in elindeki kağıdı sertçe çekti. Suratındaki ifadeyi anlamlandıramıyordum, kızgın? Korkuyor?

"Bu yaptığın hiç doğru değil. İnsanların evini karıştırmamanı söylemedim mi sana?"

Faith'in dudakları korku ve utançla büzülürken başını yere eğdi.

"Özür dilerim. Niyetim kötü değildi."

Bu haline daha fazla dayanamazdım. Eğilip,onu sıkıca kollarımın arasına aldım.

"Lensey,sorun değil. Ona kızma."

Bir şey söylemedi. Elindeki kağıdı serbest bırakıp,evden çıktı.

"Özür dilerim,Edward. Bir daha hiçbir şeye dokunmayacağım."

Saçlarını yüzünün önünden çekerken gülümsedim.

"İstediğin her şeye dokunabilirsin," dedim. Yanağındaki ıslaklığı baş parmağımla sildim. Parlayan yeşil gözleri ona hayranlıkla bakmama sebep oluyordu. "Gözlerin...ne kadar güzeller."

Rahat bir nefes alıp gülümsedi. Küçük baş parmağı benim gözümün altında gezinirken ona bakmayı kesemiyordum.

"Senin de öyle. Hatta daha güzel!"

Büyülenmiş gibi hissediyordum,olan her şeyi unutmuş ve bu küçük çocuğa hayran kalmıştım,ilk defa görmüşüm gibi.

"Annene baksam iyi olur." dedim. Başını salladı.

Dışarı çıkıp kapıyı arkamdan kapattığımda onu hemen orada gördüm,başını eğmiş,ağlıyordu.

"Hey..."

Ona sıkıca sarılırken,bana hızla karşılık verdiğinde buna ihtiyacı olduğunu anlamıştım.

"Ona bağırmak istemedim,üzgünüm."

Islak yanaklarını kurulayıp,alnına dudaklarımı bastırdım.

"Biliyorum,güzelim."

İç çekti. "Sanırım asla ona layık olamayacağım."

Kaşlarımı çattım. "Lensey,sen gördüğüm en harika annesin. Kendini küçümsemeyi kes."

Gözlerini kaçırdı. Çenesinden tutup bana bakmasını sağladım. Onu öpme isteğimden kurtulmam gerekiyordu. Bundan nasıl kurtulacaktım?

"Bunu kastederek söylüyorum,git ve ondan özür dile."

Gülümsedi. Aramızdaki mesafe düşünmemi zorlaştırıyordu.

"Harry?"

Sikeyim.

Jennie'nin sesini işitir işitmez,Lensey benden uzaklaşmıştı.

"Jennie?"

İkisi de öylece birbirine bakıyordu.

"Faith'e bakmalıyım."

Lensey kendini hızla eve attı. İşte şimdi başlıyorduk.

"Burada ne işin var?"

Hala merakla bana bakıyordu. Bir şey yokmuş gibi davranmaya çalıştım.

"Gelmeyince merak ettim...Dosyaları halledebildin mi?"

Dosyalar,doğru.

"Halletmek üzereydim," dedim. "Birkaç dakika sürer."