Faith // Harry Styles

18/Home

"Ed bizi sinemaya götürecek ve döndüğümüzde Tyler ödevimi yapmama yardım edecek."

Tek kaşımı kaldırdım.

"Sana güvenebilir miyim?"

Göz devirdi.

"Evet,anne. Söz veriyorum. Gelene kadar hepsini bitireceğim."

Başımı salladım. "Ed nerede peki? Onu göremiyorum."

Sırıttı. "Neden? Onu özledin mi?"

Kaşlarımı çattım. "Tanrı aşkına,Faith. İstediğim zaman fazladan ödev almanı sağlayabilirim."

Telefonu Harry'e uzattığında utançla gülümsemeye çalıştım.

"Selam,Styles."

Sırıttı.

"Selam,Styles."

Kahvesini hazırlarken onu izliyordum, konuşmak aklımda bile değildi.

"Tek başına ne yapıyorsun?"

İç çektim. "Hiç. Çok yalnız hissediyorum."

Kahvesinden bir yudum aldı. Dudaklarını kaplayan sırıtış hiç kaybolmuyordu,itiraf etmeliyim,sadece telefona bakarak tatmin olabilirdim.

"Bir çocuğa daha ihtiyacımız var," dedi. "Böylelikle paylaşabiliriz,ve bu seferkiyle tanışmam bu kadar uzun sürmez."

Suratımı buruşturdum.

"Kapatıyorum. Şimdi sıkıcı olmaya başladın."

Güldü. "Fai,Tyler,Lens kapatıyor! Veda etmek ister misiniz?"

Saniyeler içinde Tyler Harry'nin kolunun altında,Faith üzerine çıktığı tezgahta sıkıca Harry'nin boynuna sarılmış,boştaki eliyle bana el sallıyordu.

"Seni seviyoruz!"

Gülümsedim. "Ben de sizi."

Telefonu kapadığımda gözüm boşlukta takılı kalırken,iç çektim. Gözüm girişteki dolaba sıkıştırılmış kağıda takılınca dudaklarımı birbirine bastırdım.

Bunu açmam bu kadar uzun sürmemeliydi.

Ayaklanıp koşar adımlarla mektubu elime aldım ve kendimi koltuğa attım. Buruşmuş kağıdı büyük bir heyecanla açarken yırtmamaya özen gösteriyordum.

14 Ağustos,2015

Hey,nasıl gidiyor?

Bunu bulduğunda nerede ve nasıl olacağını fazlasıyla merak ediyorum. Ama şu an yatağımızda uyuyorsun,hiçbir şey değişmeyecekmiş ve seni hiç kaybetmeyecekmişim gibi hissettiriyorsun.

Lanet alarmının çalmasına sadece 1 saat kaldı ve ben telefonunu kapayıp bütün hayatımı seninle geçirmek istediğimi söyleyemiyorum, çünkü yalnız olmayı benimle olmaktan daha çok sevdiğini biliyorum.

Dönmeyeceksin,muhtemelen seni bir daha hiç görmeyeceğim. Yine de öyle olmayacakmış gibi konuşuyorum. Belki evren bu sefer bizim tarafımızda olur?

Seni seviyorum,bildiğinden ve tahmin edebileceğinden çok daha fazla. Lens, eğer bir gün başka birine aşık olursan,bilmeme izin verecek misin? Çünkü ben onunla tanışmak için sabırsızlanacağım,güven bana. Ben bir daha kimseye karşı aynı şeyleri hissetmeyeceğim,ama sen henüz çok gençsin ve arkanda bıraktığın tek erkek olmadığımı,olmayacağımı biliyorum.

Ama umudumu yitirmeyeceğim,kader bizi bir arada tutacak,bunu biliyorum.

NOT: Bu mektubu asla bulamayacaksın, romantiklikten ne anlarsın ki? Saklayabileceğim en iyi yer bu aptal ayıydı, aptal diyorum,çünkü yırtabilmem saatlerimi aldı ve şimdi aynı çabayı dikebilmek için göstereceğim.