Faith // Harry Styles

23/I'll do it

"Günaydın,Eddie."

Kollarımı beline dolayıp,dudağına bir öpücük bıraktım.

"Günaydın,güzelim. Bu sabah enerjiksin?"

Makinede kalan kahveyi kendime alıp,tezgaha oturdum.

"Evet. Bugün dönüyoruz,bu enerji bana lazım olacak."

Sırıttı. "Dün geceden sonra toparlanmanın uzun süreceğini düşünmüştüm."

Gözlerimi kıstım.

"Toparlanamamamı bekliyorsan sandığından çok daha fazlasına ihtiyacın olacak."

Başını salladı. "Meydan okumanı kabul ediyorum."

Güldüm. Faith ve Tyler koşturarak merdivenlerden inerken çıkardıkları sese suratımı buruşturdum.

"Gidene kadar merdivenlerden bir kere bile düşmezseniz ikinize de dondurma alacağım."

Harry,Faith'e ve Tyler'a hazırladığı tabakları çıkarınca gururla onu izledim.

"Benimki?"

Göz devirdi. "Kalk kendin al. Sen -18 değilsin."

Ayaklandım. "-18 olduğumda da hazırlamıyordun ki? Böyle giderse seni boşarım,haberin olsun."

Saçlarımı karıştırdığında ellerinden kurtulabilmek için ona vurmaya çalışıyordum, ama gözlerim saçlarımla doluyken pek kolay değildi.

"Büyü artık!"

Dil çıkardı.

"Bugün ne yapıyorsunuz?"

Faith ve Tyler'ın yanına oturmuş,onları izliyordu.

"Bugün Lottie ile lunaparka gideceğiz,son günümüz."

Dudağımı büzdüm.

"Benim çalışmam gerek,ama gitmeden önce burada buluşacağız,tamam mı?"

Tyler başını salladı.

"Buraya taşınmanız çok mu imkansız?"

Harry'le birbirimize bakıyorduk.

"Buraya taşınsak çok güzel olmaz mı anne? Hem Tyler ve ben aynı okullara gideriz, bizim evimiz kadar değil ama burası da güzel."

Harry gözlerini kısıp Faith'i süzerken güldüm.

"Üzgünüm,baba. Sadece gerçeği söylüyorum."

Suratımdaki gülümseme duyduğum şeyin şaşkınlığıyla yok oldu,doğruyu söylemek gerekirse herkes için aynı şeyi söyleyebilirdim. Faith bile tuhaf bakışlarla gözlerini kaçırıyordu.

"Sorun değil,kızım."

İkisi sadece birbirine bakıp,gülümserken ben ağlamamak için zor duruyordum.

"Geç kalmadan çıksam iyi olur,benimle gelmek ister misin?"

Başımı salladım. Arabam burada değildi.

Faith ve Tyler'a birer öpücük verdim.

"Görüşürüz! İyi eğlenceler!"

Evin hemen önündeki arabaya yürürken suratındaki gülümsemeyi izliyordum. Gerçekten mutluydu. Böyle yaşamaktan neden korktuğumu anlamıyordum,o mutluyken ben de mutluydum.

"Bana baba dedi," kemerini takarken kıkırdadı. "Tanrım,bu harika bir duygu. Yaşlı bile hissetmiyorum."

Güldüm.