Sunflower [H.S]

9

POV Harper

Het is nu een paar dagen sinds mijn eerste aanval. Ik ben twee hele dagen uit de running geweest, ik was te zwak en ik had geen kracht in mijn lichaam. Ik ben inmiddels bij dokter Kurkland geweest en die vertelde me dat er een grote kans is dat mijn aanval is veroorzaakt door stress, omdat ik te veel hooi op mijn vork heb genomen.

Ik heb nu met school afgesproken dat ik mijn lessen vanuit huis ga volgen, zodat ik mezelf niet te veel belast maar ik geen achterstand op mijn studie krijg.

Uiteindelijk was ik best blij dat Niall voor me naar huis is gekomen. Hij heeft die twee dagen alleen maar tijd met mij doorgebracht. Het voelde weer net zoals vroeger. Altijd als ik ziek was kwam Niall bij me op bed liggen, en andersom. Dan lagen we de hele dag films te kijken en zodra de ene zich beter voelde, werd de ander ziek.

Vanavond komen de eerste solo albums van Liam en Louis uit. Ik weet niet waarom ze ervoor gekozen hebben om hun albums op de zelfde dag uit te brengen, ze zullen hun tijd in One Direction wel missen denk ik. Met Niall zijn muziek gaat het ook goed, hij heeft bijna genoeg nummers voor een album en de eerste liedjes zijn al opgenomen. De nummers die ik heb gehoord zijn veel belovend. Harry heeft nog steeds moeite met schrijven maar hij heeft inmiddels een kleine selectie van nummers die nog niet af zijn. Hij zit nu vaak met zijn band in de studio om de nummers verder uit te werken. Ik ben trots op ze, op alle vier.

Om de nieuwe albums van Liam en Louis te vieren gaan we vanavond met z'n vijven uit eten en daarna met zijn allen de club in of zo. Volgende week gaan Liam en Louis op tour dus we gaan proberen er iets van te maken vanavond.

Ik voel me een stuk beter dan de dagen hiervoor. Ik kan nog steeds ligt de pijn voelen maar het is niet meer dan wat ik gewend ben. Niall wilt eigenlijk niet dat ik mee ga naar de club en dat ik na het eten naar huis ga, maar ik wil gewoon één leuke avond, de gevolgen zie ik morgen wel.

Ik sta in mijn ondergoed voor de kast te twijfelen wat ik aan zal trekken. Ik haal een wit jurkje uit de kast en hou hem voor me in de spiegel. Ik weet zeker dat ik er een vlek in heb zitten voordat ik de deur verlaat, maar dat is het risico van witte kleding dragen. En bovendien staat deze jurk me gewoon ontzettend goed.

Ik trek de jurk over mijn hoofd aan en ga voor de spiegel staan. Ik ben zo blij dat ik destijds gekozen heb voor een taupe kleurige brace, anders had die je die nu door mijn jurk kunnen zien. Ik struggel met de rits op mijn rug maar kan mijn armen niet ver genoeg strekken om er bij te kunnen.

Er word geklopt op mijn deur. "Binnen!" Schreeuw ik terwijl ik vanuit een andere hoek mijn rits probeer te bereiken. Vanuit de spiegel zie ik de deur open gaan en Harry steekt zijn hoofd naar binnen.

"Ik kwam vragen of je bijna klaar bent?"

"Als je me helpt met mijn rits wel." Ik kijk hem aan via de spiegel. "Ik kan er niet bij." Ik laat mijn armen langs mijn lichaam vallen. Harry schud lachend zijn hoofd en stapt nu helemaal mijn kamer binnen. Hij komt achter me staan en trekt de rits van mijn jurk omhoog.