Sunflower [H.S]

11

POV Harper

Het is inmiddels een week sinds mijn incident met Kyle, als dat wel echt zijn naam is. Sinds die avond zijn mijn nachtmerries weer terug. Ik dacht dat ik er eindelijk vanaf was maar het incident heeft waarschijnlijk toch iets getriggerd om ze terug te laten komen.

Ik word elke nacht gillend wakker, badend in mijn eigen zweet. Je zou denken dat elke avond de zelfde droom op een gegeven moment makkelijker zou moeten worden. In tegendeel, ik word elke avond angstiger wakker. Het is heel vermoeiend, ik durf 's avonds niet te slapen, en zodra ik dan toch in slaap val ben ik in no time weer wakker.

Niall of Harry zijn elke avond bij me geweest, als ik niet alleen ben gaat het allemaal veel makkelijker. De dromen zijn minder heftig en ik word minder paniekerig wakker omdat ik weet dat er iemand is die me kan beschermen.

Harry en ik zijn de afgelopen weken veel dichter naar elkaar toe gegroeid. We kenden elkaar natuurlijk al, maar we waren niet super goeie vrienden ofzo. Sinds ik uit het ziekenhuis ben, zijn Harry en ik vaak met zijn tweeën omdat de andere jongens druk bezig zijn met hun albums. En Harry natuurlijk ook, begrijp me niet verkeerd maar hij loopt nou eenmaal een beetje achter op de rest en dat is oke.

Ik loop naar mijn bed en stop nog een laatste trui in mijn tas en rits daarna mijn backpack dicht. Maandag vertrekken Liam en Louis voor hun tour dus Harry kwam op het idee om met zijn allen een weekend te gaan kamperen in Fryman Canyon. Niall wilde natuurlijk eerst niet dat ik mee ging maar ik heb gezegd dat het echt niet uitmaakt of ik nou alleen thuis zit of ergens op een camping stoel zit met de jongens om op me te letten. Na heel veel overhalen vond hij het uiteindelijk toch goed. Niet dat ik naar hem had geluisterd als hij nee bleef zeggen.

Ik had ook Jill gevraagd of ze mee wilde gaan, zodat ik niet de hele tijd met 4 jongens opgescheept hoef te zitten. Niet dat ik dat niet erg vind, ik woon tenslotte met ze in een huis. Maar het kan toch fijn zijn om eens in de zoveel tijd er een meisje bij te hebben. Jill kon alleen niet, iets met haar familie zei ze.

Jill en ik zijn de afgelopen tijd een stuk hechter geworden. Sinds ik mijn lessen thuis volg komt ze bijna elke dag na school naar me toe om me te helpen met de opdrachten die ik niet begrijp en de spullen af te leveren voor nieuwe opdrachten die we hebben gekregen.

"Harper Anna Horan!" Niall komt mijn kamer ingestormd, een grote glimlach op zijn gezicht. Hij is veel te enthousiast over dit kampeer tripje.

"Niall James Horan!" Roep ik terug op de zelfde toon. "Heb je nooit leren kloppen of zo? En waarom noem je me bij mijn volledige naam?"

"Ik kom je tas ophalen, we zijn klaar om te vertrekken." Gaat hij verder zonder mijn vraag te beantwoorden. Ik lag zacht om zijn enthousiasme en schud met mijn hoofd.

"Ik was net klaar mijn tas ligt hier." Ik wijs naar de backpack op mijn bed. Niall pakt hem op en hangt hem over zijn schouder. Samen lopen we naar de woonkamer waar de andere al op ons staan te wachten.

"Klaar voor?" vraagt Harry. Ik knik en we lopen met zijn allen naar de auto toe waar Niall mijn tas in de achterbak gooit.

Ik heb de rest van de jongens ook verteld over mijn angst om in de auto te stappen en sindsdien hebben ze me allemaal geholpen mijn angst te overwinnen. Ik durf nu weer in de auto te stappen, maar ik vertrouw alleen nog Harry achter het stuur. Zelf achter het stuur gaat nog wel even duren denk ik. Ik durf nog niet eens op de bestuurdersstoel te gaan zitten, laat staan dat ik ook nog moet rijden. Alles op zijn tijd.

Ik zit achterin tussen Niall en Liam en Louis zit voorin naast Harry. Dit is de eerste keer dat ik echt een lange afstand ga rijden en de zenuwen gieren door mijn lijf. Niall heeft dit duidelijk door en legt zijn hand op mijn pols.