Sunflower [H.S]

5

POV Harper

Ik schrik wakker van mijn wekker. Het is lang geleden dat ik mijn wekker heb moeten zetten. Vandaag is mijn eerste dag terug op school na het ongeluk. Ik zal niet veel gemist hebben, het was vakantie en het nieuwe schooljaar is net sinds een paar weken weer begonnen.

Ik stap met veel pijn en moeite uit bed en loop naar mijn badkamer toe. Ik ga onder de douche staan en was snel mijn haar. Ik droog me af en doe de brace voor mijn rug weer aan. Ik ga voor mijn kledingkast staan en trek mijn wijde jeans uit de kast en trek een groene top aan.

Terug in de badkamer borstel ik mijn haar door en laat ik mijn blonde krullen over mijn schouders vallen. Ik doe mijn lenzen in en doe snel wat mascara op.

Ik loop de woonkamer in en zie dat Harry al wakker is. Hij zit in een joggingbroek, zonder shirt aan de keukentafel. Hij kijkt me aan met een slaperig hoofd als ik de keuken in kom lopen. "Goeiemorgen." Zegt hij met een ochtendstem. "Goeiemorgen Harry." Ik maak een snel ontbijt klaar voor mezelf. "Wil jij ook wat eten?" Harry antwoord door met zijn hoofd te schudden.

Ik ga tegenover Harry aan de keukentafel zitten en eet rustig mijn ontbijt op. "Waarom ben je zo vroeg wakker?" vraag ik na een tijdje. "Geen idee, ik kon niet meer slapen." Ik knik en kijk op mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. acht uur. Ik sta op en zet mijn vaat in de vaatwasser. Ik loop terug naar de tafel en haal mijn camera van de oplader waarna ik hem in mijn rugtas stop. Ik gooi hem om mijn schouder en loop richting de voordeur.

"ga je lopend? Ik wil je anders wel brengen." Hoor ik Harry vanuit de keuken. Ik draai me naar hem om. "Het is oke, het is niet zo ver lopen." Hij knikt waarna ik de deur uitloop. Vanaf hier naar school is het tien minuten met de auto, ongeveer een half uur als je moet lopen. Sinds het ongeluk durf ik alleen niet meer in een auto te stappen. Ik ben gewoon te bang dat het nog een keer mis gaat en in nog iemand kwijt raak. Dus ik heb besloten dat ik vanaf nu gewoon lopend naar school ga.

Ik doe mijn oortjes in en zet mijn afspeellijst aan terwijl ik richting school loop. Ik heb het altijd fijn gevonden om ochtendwandelingen te maken. Hoe vroeger hoe beter. Het is altijd super stil en rustig op straat. Soms kom je een baasje tegen die zijn of haar hond aan het uitlaten is of mensen die zich haasten naar hun werk. De geur van vers brood als je langs de bakker loopt, is altijd een van mijn favoriete geuren geweest.

Vroeger maakte ik elke ochtend een wandeling. Het helpt me om mijn hoofd leeg te maken, zodat ik de dag rustig kan beginnen. Al is het maar een wandeling van 5 minuten. Nu ik met mijn opleiding minder tijd heb probeer ik het zo veel mogelijk te doen, maar het is lang niet zo vaak als dat ik zou willen. Dit is de eerste ochtend wandeling die ik maak sinds het ongeluk.

Na ongeveer een half uur kom in aan op school. Ik zet mijn muziek uit en stop mijn oortjes terug in mijn rugzak. Nadat ik me heb gemeld bij de directeur- omdat ik de eerste paar weken van het jaar heb gemist- loop ik naar mijn kluisje. Onderweg op de gangen word ik een aantal keer aangesproken. "Fijn dat het goed met je gaat." of "Je ziet er goed uit." en "Goed je weer te zien." Ik glimlach alleen terwijl ik doorloop.

Aangekomen bij mijn kluisje haal ik snel de overbodige spullen uit mijn tas zodat ik mijn rug niet te veel hoef te belasten. "Hey Harper." Hoor ik een stem achter mij. Ik draai me om en kijk in twee bruine ogen. "Hey Jill." Jill was naast June de enige op school die me niet misbruikte voor mijn familie en mijn connecties met de jongens van One Direction. Jill en ik zijn nooit vriendinnen geweest maar we kunnen het wel met elkaar vinden.

"Goed om je weer te zien." Zegt Jill met een oprechte glimlach. "Het voelt goed om terug te zijn. Ik weet niet voor hoe lang ik volle schooldagen ga volhouden, maar ik ga mijn best doen." Ik lag en Jill lacht zachtjes met me mee. "Als je vragen hebt over de stof die je hebt gemist moet je het me gewoon vragen. Of als je ooit ergens over wilt praten, ik ben er voor je." In tegenstelling tot de andere mensen van wie ik dit heb gehoord, weet ik dat Jill dit meent. "Dankjewel, dat betekend veel voor me.

Als het tijd is lopen we samen naar het lokaal van onze eerste les. Misschien dat ik me dit schooljaar toch niet eenzaam hoef te voelen.

Na een schooldag met veel lessen en meelevende blikken is het tijd om naar huis te gaan. Ik ben dood op en ik sterf van de pijn. Jill had me aangeboden om me thuis te brengen, maar ik sloeg haar aanbod vriendelijk af. Ik stuur de jongens snel een berichtje dat in naar huis kom en zet vervolgens mijn muziek aan.

De weg naar huis gaat veel langzamer dan de weg naar school vanochtend. Door mijn vermoeidheid loop is veel langzamer dan normaal en ik moet af en toe even stoppen om de pijn wat te verlichten. Tegen het eind ben ik zo moe dat mijn benen me amper nog overeind kunnen houden.

Na zo'n 45 minuten kom ik eindelijk aan bij huis. Ik steek mijn sleutel in de deur en draai hem om. Ik open de deur en loop het huis binnen. Ik hoor de jongens in de woonkamer met elkaar praten en lachen. Het lijkt er op dat ze weer eens een discussie hebben.

Ik leg mijn tas op de grond tegen de muur aan en loop richting de woonkamer, waar al het geluid vandaan komt. "Oh goed je bent er!" Zegt Liam met een glimlach op zijn gezicht als hij me binnen ziet komen. "Harper wat vind jij, wel of geen ananas op je pizza?" Ik schud zuchtend mijn hoofd. De jongens altijd met hun nutteloze discussies.

Ik loop naar de bank en laat me tussen Niall en Harry vallen. Ik laat me onderuit zakken en ga tegen Niall aan zitten. "Hey zus, hoe was je eerste dag terug op school?" Vraagt Niall waarna hij een kus op mijn kruin drukt. Nog voordat ik een antwoord kan formuleren in mijn hoofd voel ik mijn ogen al dichtvallen.

Jaa nog een hoofdstuk! WHOOP. Ik heb een keer een foto toegevoegd, ik dacht ik probeer het gewoon een keer. Ik weet niet of ik het vaker zal doen en hoe vaak ik het dan zal doen maar ik vond het wel leuk dus waarom zou ik het ook niet doen.

Ik wilde meteen even een kleine disclaimer doen. Ik ga me niet houden aan gebeurtenissen die in real life gebeuren, en als die wel voorkomen in dit boek zullen ze waarschijnlijk niet op chronologische volgorde staan. Ik heb simpelweg geen zin en al helemaal geen tijd om daar allemaal onderzoek voor te doen. Maar ja bovendien is dit een fanfictie en dan kan je eigenlijk alles maken.

Dan nog een klein dingetje. Ik heb een korte film uitgebracht! Ik heb afgelopen anderhalf jaar gewerkt aan een korte speelfilm samen met een klasgenootje van me. Ik ben vet trots op het eindresultaat dus ik dacht, een beetje zelfpromotie kan geen kwaad. Hieronder kan je 'Palindroom' bekijken.

En dat was het weer voor vandaag. Ik hoop dat je een fijn weekend hebt!

x- F