"Kızım salak mısın, bunu kim sever? Şunun tipine baksana."
Wheein dışında herkes gülmeye başlamıştı.
Ağlamamalıyım ağlamamalıyım ağlamamalıyım...
Namjoon bana baktığında ağlamamak için direndiğimi görmüştü. Benim elimden tutup hızlıca sınıftan çıkmıştık. Okulun merdivenlerine kadar beni sürüyüp merdivenlere oturduk. Hiçbir şey demek istemediğim için yüzüm ellerime kapatıp ağlamaya devam ettim. Yüzümde ellerim olsa da Namjoon'un bana baktığını hissediyordum.
"Hyejin, inan moralini bozacak bir şey göremiyorum ortada, sadece senin zekanı kıskandıkları için böyle diyorlar. Biliyorsun onlar şimdiden bu okuldan mezun olacaklardı ama sınıfta kaldılar. Düşünebiliyor musun tam Lise 4'ten üniversiteye geçiş yapacaksın sınıfta kalıyorsun. Rezil bir şey amk." deyip gülmeye başladığında ellerimi yüzümden çekip onunla birlikte gülmeye başladım.
Haklıydı, kim liseyi bitirecekken lisede kalmayı isterdi ki? Onlar zoru başarmışlar.
Keyfim yerine geldiği için gözyaşlarımı sildim ve Namjoon'a döndüm.
"Saçımı başımı niye yoluyorsun, daha yaratıcı bir şey bulamadın mı?"
"Ne bileyim, bende akıl mı kaldı?"
"Şey, sınıfa gitmek istiyor musun? Ben birlikte okuldan kaçıp bir yerlere gitmeyi planlıyorum."
"Ne."
"Biliyorum, dediğime şaşırdın ama biz de ders diye yakında aklımızı kaybedeceğiz. Biraz eğlenmeliyiz."
"Kabul ediyorum, umarım annem ve babam kaçtığımı öğrenmez."
"Nasıl öğrenebilirler ki? Saçmalama. Şimdi sen burada bekle, ben de çantalarımızı alıp yanına geleceğim."
"Tamam."
Namjoon çantalarımızı alıp gelesiye kadar onun iyi ki arkadaşım olduğunu düşünmüştüm. O olmazsa nasıl okuldakilerle baş edeceğim?
"Hadi kalk da hiç denemediğimiz okuldan kaçma şeysini deneyelim."
"Şeysi ne ya?" deyip gülmüştüm.
Merdivenden kalkıp onunla birlikte okuldan çıktık. Bahçeye geldiğimizde orada annem, babam ve ağabeyimin olduğunu gördüm. Yanlarında da Min Sung vardı.
Şimdi sıçtık...
Bu ve Skate Girl kitabımdaki iki ana karakter de dinlenmeye ihtiyaçları olduklarını anladılar.
