That Girl Is Mine: Obsession of Zake Harvey Carter

Chapter 3

Zianna Mae P.O.V

"Salamat sa food mo Beshy, grabe ngayun lng ako nabusog ng ganto" sabi niya habang nakahawak sa tiyan niya.

"HAHAHAHA grabe nabusog din ako thank you Beshy"

"Ano kaba wala yon friend naman na tayo e, tsaka Beshy akin nalang ulit yung ulam mo bukas ha?" tumango lang ako.

"Wahhhh! thank you talaga Beshyyy!" sabay yakap sa akin ng mahigpit.

"I c-can't b-breath Zia"

"S-sorry happy lang ako e" tumango lng ako at inayos kona ang mga kalat namin.

"Baka tumaba kana Beshy" natatawang sambit ko.

"Ano kaba okey lang no, sino ba naman hindi kakain ng marami e ang sarap mong nagluto Beshy"sabi niya habang nakatingen sa akin.

"Nako di kana sexy nan, hindi na magkakagusto sayo yung crush mo sayo" pangloloko ko sa kanya at biglang sumeryoso ang muka.

"No way! no way sayo na yang ulam mo bukas"

"HAHAHAHAHA joke lang Beshy bilis mong maniwala" grabe sakit niya sa tiyan HAHAHAHAHA.

"I hate you, hmppp!" patay nagtampo siya.

"Uyyy HAHAHAHA sorry na po" nakakatawa talaga siya.

"Nagsosorry tas tumatawa ka bahala ka dyan" sabay talikod sa aki.

"Sorry na po Miss Zia joke lng po yun"

"Apology accepted"sabay lingon sa akin at ngumite.

"Oh di ang ganda ganda mo kapag nakasmile ka"

"Really?" tumango ako.

"Siguro nong asa America ka ang sungit mo don ne?" sabi ko habang nakatingin sa bulaklak.

"Yeah your right, e lahat naman kasi sila doon plastic sarap sunogin" sungit talaga HAHAHAHA.

"Bakit ka pala lumipat dito sa Pinas?" sabay tingen sa kanya.

"Kuya said, umuwi na daw ako dito sa pinas kasi uuwi na din siya from Italy" sabi niya.

"Masaya kaba nong nakauwi kana dito?"

"Nong una hindi pero nong nakilala kita happy na ako 'couz may friend na ako at higit sa lahat di ka plastic" nakangiting sagot ni Zia.

"I-ikaw palang yung naging kaibigan ko dito"

"Really? ow that's great " tumango ako titignan ko palang sana kung anong oras na biglang nagpower off yung Keypand kung cellphone.

"Mmmm..Zia anong oras na pala HEHEHEHE?"nahihiyang tanong ko.Kinuha niya ang cellphone niya at tinignan ang oras.

"4:30 beshy" sagot niya.

"Tara na, anong oras na pala uuwi na din ako tsaka mahirap maghintay ng jeep" pagaaya ko sa kanya.

"Sure, hatid na nalang kita"

"N-nako w-wag na n-nakakahiya sayo" nauutal na sambit ko sa kanya.

"Ano kaba okey lang no tsaka friend naman kita e, ano halika na"

"S-salamat talaga Zia ha" naiiyak na sabi ko.

"Waka yun wag kanang umiyak HAHAHAHAHA let's go" at naglakad na kami papuntang parking lot. Paglipas ng ilang minuto nakaratin na din kami.

"Pasok na" at pumasok na kami. Paglipas ng labing limang minuto nakarating nadin kami sa bahay nila Anna.

"Salamat talaga ng marami Zia"