The Werewolf Next Door

Chapter 13

"Και για πιο λόγο να ήταν ο Ζαν στο δάσος; Εσύ γιατί ξαναπήγες;" Ρώτησε η Βιρτζίνια.

"Χρειάζομαι απαντήσεις. Και αν δεν βρισκόταν στο δάσος για να κρύψει πτώματα, τότε καλά είμαστε." Απάντησε ο Σωτήρης.

"Δεν έχεις καμία ιδέα γιατί μπορεί να ήταν εκεί;" Συνέχισε ο Νικηφόρος.

"Πραγματικά όχι... Δεν παίζει να σκότωσε και κανέναν."

Παίζει;

Το κουδούνι χτύπησε για μέσα, δεν το πιστεύω χάσαμε μία ώρα μιλώντας για αυτό που έγινε στο δάσος.

Η Βιρτζίνια σηκώθηκε πρώτη.

"Πιστεύω τώρα μπορείτε να μου γνωρίσετε εκείνον τον Τόμας." Ανταλλάξαμε ματιές με τον Σωτήρη και τον Νικηφόρο αλλά τελικά σηκωθήκαμε από το παγκάκι.

Ξεφύγαμε λίγο και αλλάξαμε συζήτηση, η τρίτη Λυκείου από την άλλη, έβγαινε έξω για γυμναστική.

Ο Ζακ βγήκε τελευταίος από την εξώπορτα, οι ματιές μας κλείδωσαν για λίγο αλλά γύρισα την φάτσα μου σαν να μην έγινε τίποτα, επειδή δεν έγινε!

Αν και με κοίταγε με μισό μάτι σαν να του σκότωσα την οικογένεια, γύρισε και εκείνος το κεφάλι του.

Πριν προλάβουμε να στρίψουμε στον διάδρομο για να πάμε στη τάξη μας, ο Σωτήρης με έπιασε από το χέρι και με κόλλησε στον τοίχο.
(Not in that way you dirty little hoe)

"Κάτι δεν πάει καλά."

"Εε ναι το ξέρω, δεν είδες πως με κοίταξε;"

"Πάλι για τον Ζακ μιλάς; Δεν πρόσεξες καθόλου τους καρπούς της Βιρτζίνιας;" Η αλήθεια είναι πως όχι, φόραγε φούτερ έτσι δεν μπορούσα να παρατηρήσω κάτι.

"Τι με αυτούς;"

"Έχουν μαυρίσει σαν να της έχουν γρατζουνίσει."