Chapter 15

171 17 6
                                    

Zach's POV

"Δεν περιμένω να το καταλάβεις, αλλά κάντο για τους γονείς σου. Κοίταξε με για ένα λεπτό γαμώ!"

Έχουν περάσει 6 μέρες από τότε.

"Δεν κάθομαι σαν τον μαλακά και περιμένω, προσπαθώ να βοηθήσω αλλά κάνε κάτι και εσύ!"

"Μην την πιέζεις, έτσι όπως κάνουμε δεν θα τους βρούμε ποτέ."

"Μόνο αν το είχαμε πάρει χαμπάρι πιο πρίν.." Κλωτσισα την καρέκλα που ήταν μπροστά μου και βγήκα από το δωμάτιο.

Κακώς την έφερα στο εξοχικό του πατέρα μου.
Έβγαλα γρήγορα ένα τσιγάρο και το άναψα, είναι σαν να έχουν εξαφανίστει όλοι, και εκείνη δεν λέει να μιλήσει.

"Μήπως να μιλήσουμε με τον, ξέρεις ποιόν;..'
Γύρισα το βλέμμα μου στον Nicolo.

"Και να του πούμε τι ρε; Δεν αξίζει, θα τους βρούμε μόνοι μας."

"Και αν δεν; Τι σκατά θα κάνουμε;"

" Τότε θα χρειαστεί να μείνει μουγκή για πάντα αν θέλει να το παίζει main character αυτή τη στιγμή-" έκλεισα τα μάτια μου με θυμό και κοίταξα από την άλλη.

"Θα πάρω τηλέφωνο τους άλλους." Δεν απάντησα.

Θα πάμε σε αυτούς πάλι σαν τα ψάρια, δεν έχουμε αλλη επιλογή, θα πάθει κατάθλιψη η άλλη και θα είμαι εγώ ο μαλάκας.

"Ζακ, πως είναι;" Μπήκε η Βιρτζίνια ήσυχα στο δωμάτιο.

"Όπως χτες, προχτές, παραπροχτες και την μέρα πριν απτό χτες."

"Δεν μίλησε;"

"Περιμένεις κάτι τέτοιο;" Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει και βγήκα έξω από το σπίτι.
Τς, πάλι αυτός.

The Werewolf Next DoorWhere stories live. Discover now